02. Józef Szczepan Koźmian | 04.08.1818 – 14.05.1822, od 1822 biskup włocławski
01. Jan Kanty Lenczewski | od 04.09.1767 – 15.07.1807 sufragan krakowski dla archidiakonatu lubelskiego, od 1805-1807 pozostał na terenie diecezji lubelskiej
Urodził się dnia 25 kwietnia 1952 r. w Łękawicy k. Tarnowa. 24 lutego 2004 r. został biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej. W czerwcu 2007 r. został mianowany Sekretarzem Generalnym Konferencji Episkopatu Polski.W dniu 26 września 2011 r. został ogłoszony Arcybiskupem Metropolitą Lubelskim. 22 października 2011 r., we wspomnienie bł. Jana Pawła II odbył ingres do archikatedry św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty w Lublinie.
Urodził się dnia 25 kwietnia 1952 r. w Łękawicy k. Tarnowa. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w I LO w Tarnowie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie w dniu 29 maja 1977 r. z rąk bpa Jerzego Ablewicza. Pracował jako wikariusz w parafiach Limanowa (1977-1980) i Tarnów-Katedra (1980-1982).
W 1982 r. został skierowany na studia specjalistyczne z dogmatyki na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Innsbrucku, uwieńczone doktoratem obronionym w 1988 r. Po powrocie do diecezji w 1989 r. był przez kilka miesięcy wikariuszem w parafii pw. Św. Maksymiliana w Tarnowie. Powierzone mu zostały ponadto obowiązki dyrektora nowo utworzonej diecezjalnej Caritas, którą kierował do 1990 r. W latach 1990-1995 i 1997-1998 kierował Wydawnictwem Diecezji Tarnowskiej "Biblos", którego był pierwszym dyrektorem, organizując od podstaw jego funkcjonowanie. Od 1989 r. jest wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie, zaś w latach 1997-2004 wykładał na kursie licencjacko-doktorskim w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1998 r., decyzją Rady Wydziału Teologicznego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych. W roku 2002 powierzono mu stanowisko profesora nadzwyczajnego PAT w Krakowie. Jest autorem i redaktorem kilkunastu książek oraz stu kilkudziesięciu artykułów. Pod jego kierownictwem powstało kilka prac doktorskich oraz kilkadziesiąt magisterskich.
Przez pewien czas pełnił funkcję rzecznika prasowego arcybiskupa tarnowskiego Józefa Życińskiego oraz był członkiem rady programowej Radia «Dobra Nowina». W latach 1998-2004 był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. W 1999 r. został mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej w Tarnowie, a w 2001 r. wybrany został na jej prepozyta. W dniu 11 czerwca 2001 r. Ojciec Święty Jan Paweł II obdarzył go godnością kapelana Jego Świątobliwości.
Papież Jan Paweł II mianował go dnia 24 lutego 2004 r. biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej i biskupem tytularnym Hólar (Islandia). Święcenia biskupie przyjął w dniu 3 kwietnia 2004 r. w bazylice katedralnej w Tarnowie z rąk Wiktora Skworca, biskupa tarnowskiego. Współkonsekratorami byli Józef Życiński, Arcybiskup Metropolita Lubelski i Józef Kowalczyk, Nuncjusz Apostolski w Polsce.
W czerwcu 2007 r. został mianowany Sekretarzem Generalnym Konferencji Episkopatu Polski.
W dniu 26 września 2011 r. został ogłoszony Arcybiskupem Metropolitą Lubelskim.
22 października 2011 r., we wspomnienie bł. Jana Pawła II odbył ingres do archikatedry św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty w Lublinie.
Urodzony 1 września 1948 r. w Nowej Wsi k. Piotrkowa Trybunalskiego. 4 listopada 1990 r. został biskupem ordynariuszem diecezji tarnowskiej, a 14 czerwca 1997 r. arcybiskupem metropolitą lubelskim. Urząd objął uroczyście 29 czerwca 1997 r. Zmarł nagle w dniu 10 lutego 2011 r. w Rzymie. Mszę św. żałobną koncelebrowało ponad stu kardynałów, arcybiskupów i biskupów z Polski i ze świata.
Urodzony 1 września 1948 r. w Nowej Wsi k. Piotrkowa Trybunalskiego. W 1966 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Studiował w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1972 w Częstochowie. W 1976 r. na Wydziale Teologicznym w Krakowie uzyskał tytuł doktora teologii. Drugi tytuł doktora, tym razem filozofii, uzyskał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Habilitował się w 1980 r. na podstawie pracy Prostota i dyskonfirmowalność jako kryteria w kosmologii relatywistycznej. Od 1980 r. kierował Katedrą Logiki i Metodologii w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 1982-1985 pełnił funkcję prodziekana, a od 1988 do 1990 dziekana Wydziału Filozoficznego tej uczelni. Był współorganizatorem konwersatorium interdyscyplinarnego "Nauka - Wiara", odbywającego się w Krakowie, i konferencji na ten sam temat, odbywających się z udziałem Ojca Świętego w Castel Gandolfo. Był inicjatorem serii zeszytów "Zagadnienia Filozoficzne w Nauce", wydawanych przez PAT, edycji angielskiej "Philosophy in Science", wydawanej przez PAT, Obserwatorium Watykańskie i Uniwersytet w Tucson, oraz serii wydawniczej "Philosophy in Science Library", poświęconej problematyce interdyscyplinarnej, wydawanej przy współpracy Obserwatorium Watykańskiego. Wykładał m.in. w Berkley, Oksfordzie, Catholic University of America w Waszyngtonie oraz Catholic University of Australia w Sydney.
4 listopada 1990 r. został biskupem ordynariuszem diecezji tarnowskiej, a 14 czerwca 1997 r. arcybiskupem metropolitą lubelskim. Urząd objął uroczyście 29 czerwca 1997 r. Był jedenastym rządcą archidiecezji i drugim metropolitą, a także piątym Wielkim Kanclerzem KUL. Kierował również Katedrą Relacji Między Nauką a Wiarą w Instytucie Filozofii Przyrody i Nauk Przyrodniczych na Wydziale Filozofii KUL. Autor ponad 50 książek i ponad 300 artykułów poświęconych problematyce filozofii nauki oraz dialogu chrześcijaństwa z myślą współczesną, publikowanych w języku polskim, angielskim, niemieckim, włoskim, francuskim, hiszpańskim, rosyjskim, słowackim i węgierskim w licznych czasopismach krajowych i zagranicznych. Dużo miejsca w swojej pracy naukowej oraz w publicznych i duszpasterskich wystąpieniach poświęcał współczesnej integracji europejskiej oraz stosunkowi Kościoła Rzymskokatolickiego do Unii Europejskiej.
Był członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Wiedniu, Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego, członkiem Papieskiej Rady Kultury, Wspólnej Grupy Roboczej Kościoła Rzymskokatolickiego i Światowej Rady Kościołów, Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski oraz Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu RP, przewodniczył Radzie Episkopatu ds. Apostolstwa Świeckich i Radzie Programowej KAI, był członkiem Komisji Episkopatu ds. Nauki Wiary, Komisji Episkopatu ds. Duszpasterstwa, Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, Komitetu Nauk Filozoficznych PAN oraz Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN.
Tytułami doctora honoris causa uhonorowały go Akademia Rolnicza w Lublinie (2004), Uniwersytet Jagielloński (2005) oraz Akademia Medyczna w Lublinie (2007).
Zmarł nagle w dniu 10 lutego 2011 r. w Rzymie. Uroczystości pogrzebowe pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego w Polsce abpa Celestina Migliore odbyły się 19 lutego 2011 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie. Mszę św. żałobną koncelebrowało ponad stu kardynałów, arcybiskupów i biskupów z Polski i ze świata.
17 lutego 2011 postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Urodzony 20 sierpnia 1921 r. w Łopienniku Górnym koło Krasnegostawu. 14 marca 1966 r. został mianowany biskupem tytularnym Midiki i sufraganem lubelskim. Od 27 czerwca 1975 r. mianowany biskupem lubelskim. 20 lipca 1975 r. objął rządy diecezją. Od 25 marca 1992 r. do 14 czerwca 1997 arcybiskup metropolita lubelski.
Urodzony 20 sierpnia 1921 r. w Łopienniku Górnym koło Krasnegostawu. Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości wyjechał do Tarnowskich Gór, gdzie uczęszczał do gimnazjum i liceum. Maturę zdawał jako eksternista w czasie II wojny światowej. W 1943 r. wstąpił do Lubelskiego Seminarium Duchownego, które w tym czasie mieściło się w Krężnicy Jarej. 29 czerwca 1948 r. został wyświęcony na kapłana i rozpoczął pracę jako wikariusz parafii Nałęczów. W 1949 r. rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym KUL, zakończone doktoratem z teologii dogmatycznej (1953).W 1952r. rozpoczął pracę w KUL jako młodszy asystent przy katedrze teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym, prowadząc równocześnie zajęcia w Lubelskim Seminarium Duchownym. Od 1959 r. był wicerektorem seminarium duchownego, a od 1961 r. kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej w Lublinie. W tym czasie przebywał też na studiach zagranicznych we Francji, Belgii i Włoszech.
14 marca 1966 r. został mianowany biskupem tytularnym Midiki i sufraganem lubelskim. Konsekrowany w katedrze lubelskiej 29 maja 1966 r. przez bp. Piotra Kałwę (współkonsekratorami byli biskupi: Ignacy Tokarczuk i Jan Mazur). Pełniąc obowiązki biskupie, kontynuował pracę naukową. W 1969 r. habilitował się z teologii dogmatycznej. Po otrzymaniu nominacji na docenta został kierownikiem katedry teologii dogmatycznej. Autor pozycji książkowych, szeregu rozpraw i artykułów. Od 1978 r. profesor nadzwyczajny, a od 1988 r. profesor zwyczajny. W lipcu 1974 r., po śmierci bp. Piotra Kałwy został wybrany na wikariusza kapitulnego. Od 27 czerwca 1975 r. mianowany biskupem lubelskim. 20 lipca 1975 r. objął rządy diecezją. Od 25 marca 1992 r. do 14 czerwca 1997 arcybiskup metropolita lubelski.
Abp Stanisław Wielgus urodził się 23 kwietnia 1939 r. w Wierzchowiskach k. Janowa Lubelskiego. 24 maja 1999 r. Jan Paweł II mianował go biskupem płockim. 6 grudnia 2006 r. Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą warszawskim. Jednak 7 stycznia 2007 r. abp Wielgus złożył rezygnację z urzędu, w związku ze sfabrykowanymi oskarżeniami o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa w latach PRL-u. Ks. arcybiskup wrócił do naszej archidiecezji i na nowo możemy cieszyć się jego posługą w Kościele i dziękować za głoszoną przez niego prawdę.
Abp Stanisław Wielgus urodził się 23 IV 1939 r. w Wierzchowiskach k. Janowa Lubelskiego. Po ukończeniu Liceum Biskupiego w Lublinie w latach 1956-1962 studiował na Wydziale Teologicznym KUL uzyskując magisterium z historii Kościoła pod kierunkiem ks. prof. Mieczysław Żywczyńskiego. Święcenia kapłańskie 10 czerwca 1962 r. z rąk ks. bp. Piotra Kałwy wraz z 20 innymi diakonami. Po święceniach pełnił posługę duszpasterską jako wikariusz w parafiach: św. Tomasza Apostoła w Zamościu, św. Pawła w Lublinie i św. Mikołaja w Hrubieszowie. W latach 1964-1968 podjął studia na Wydziale Filozofii KUL-u, zwieńczone magisterium z filozofii, po którym znów podjął pracę duszpasterską w Hrubieszowie.
W 1969 r. rozpoczął pracę na KUL-u, początkowo jako asystent w Międzywydziałowym Zakładzie Historii Kultury w Średniowieczu. Po uzyskaniu w 1972 r. doktoratu pracował w tym zakładzie jako adiunkt naukowo-badawczy. W latach 1973-1975, 1978 przebywał w Martin Grabmann-Institut przy Uniwersytecie w Monachium, korzystając ze stypendium Fundacji im. Aleksandra Humboldta. Po uzyskaniu w 1980 r. habilitacji, w 1982 r. podjął pracę jako docent naukowo-dydaktyczny przy Katedrze Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej Wydziału Filozofii. W 1989 r., po uzyskaniu tytułu naukowego profesora, otrzymał także etat profesora nadzwyczajnego. W tym także roku został kierownikiem nowoutworzonej na Wydziale Filozofii Katedry Historii Filozofii w Polsce, którą kierował do roku 2006, zaś w 1992 r. uzyskał stanowisko profesora zwyczajnego. Na KUL-u pełnił szereg funkcji administracyjnych: jako kierownik Sekcji Filozofii Teoretycznej Wydziału Filozofii (1984-1988) i Międzywydziałowego Zakładu Kultury w Średniowieczu (1985-2006). Szybko podjął obowiązki o charakterze ogólnouniwersyteckim jako sekretarz generalny Towarzystwa Naukowego KUL (1986-1989), a następnie prorektor ds. studenckich (1988/89) i wreszcie jako rektor (1989-1998). Uczestniczył wówczas w wielu przedsięwzięciach akademickich, m.in. jako rektor KUL był przewodniczącym redakcji naczelnej interdyscyplinarnej Encyklopedii Katolickiej wydawanej przez Międzywydziałowy Zakład Leksykograficzny KUL. Autor m.in. 12 książek stricte naukowych z zakresu historii filozofii, teologii, prawa i nauk przyrodniczych, 2 tomów przemówień uniwersyteckich oraz 4 tomów przemówień biskupich, podejmujących problematykę światopoglądową z odniesieniami społecznymi. Wyjeżdżał z wykładami i celem nawiązania współpracy naukowej do uniwersytetów w Niemczech, Francji, Belgii, Holandii, Anglii, Włoszech, Słowacji, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Chinach, Szwajcarii, Austrii. Promotor 75 prac magisterskich i 19 doktorskich stanowiących tak edycje polskich rękopisów średniowiecznych, jak też dotyczących różnych postaci z zakresu historii filozofii w Polsce.
W latach 1990-1993 pełnił również funkcję wiceprzewodniczącego Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich. Działalność Biskupa Profesora Stanisława Wielgusa doceniły władze Rzeczypospolitej przyznając mu w 1992 r. nagrodę Ministra Edukacji Narodowej, a w 1994 r. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał także nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka od stowarzyszenia "Civitas Christiana" oraz "Resolutio pro Laude", pierwszą nadaną przez Lubelskie Towarzystwo Naukowego. Kościół lubelski nadał mu godność kanonika honorowego kapituły lubelskiej.
24 maja 1999 r. Jan Paweł II mianował go biskupem płockim. 6 grudnia 2006 r. Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą warszawskim. Jednak 7 stycznia 2007 r. abp Wielgus złożył rezygnację z urzędu, w związku ze sfabrykowanymi oskarżeniami o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa w latach PRL-u. Ks. arcybiskup wrócił do naszej archidiecezji i na nowo możemy cieszyć się jego posługą w Kościele i dziękować za głoszoną przez niego prawdę.
Pełnione funkcje:
Przewodniczący Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski, Przewodniczący Rady Fundacji Rektorów Polskich, Członek Zespołu ds. Etyki Badań Naukowych przy Ministrze Nauki w Komitecie Badań Naukowych, Kierownik Międzywydziałowego Zakładu Kultury w Średniowieczu KUL, Redaktor naczelny"Acta Mediaevalia" (Międzywydziałowy Zakład Historii Kultury w Średniowieczu KUL), Członek komitetu redakcyjnego "Studiów Mediewistycznych" (PAN), Członek rady naukowej "Roczników Filozoficznych" (Towarzystwo Naukowe KUL).
Członkostwo w organizacjach naukowych:
Międzynarodowe: Associazione degli Storici Europei, Société Internationale pour l'Étude dla la Philosophie Médiévale, Academia Scientiarum et Artium Europaea, European Ethics Network.
Krajowe: Towarzystwo Naukowe KUL, Polskie Towarzystwo Filozoficzne, Societas Humboldtiana Polonorum, Lubelskie Towarzystwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, Towarzystwo Naukowe Płockie.
30 grudnia 1974 roku w Lublinie. 22 maja 2020 wyniesiony do godności biskupa tytularnego Arna i ustanowiony biskupem pomocniczym lubelskim. Konsekrowany 29 czerwca 2020 r. w archikatedrze w Lublinie przez abpa Stanisława Budzika.
Urodził się urodził się 30 grudnia 1974 roku w Lublinie. Pochodzi z parafii pw. św. Bartłomieja Apostoła w Niedrzwicy Kościelnej, gdzie został ochrzczony 26 stycznia 1975 roku. W Niedrzwicy ukończył szkołę podstawową. Edukację kontynuował w Lublinie, w II Liceum Ogólnokształcącym im. Hetmana Jana Zamoyskiego, które ukończył w 1993 roku, uzyskując świadectwo dojrzałości.
Idąc za głosem odkrytego powołania, wstąpił do Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie, gdzie odbył formację i studia teologiczne. Święcenia prezbiteratu przyjął 22 maja 1999 roku w archikatedrze lubelskiej z rąk abp. Józefa Życińskiego. Jako motto kapłańskiej posługi przyjął słowa: „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło” (J 4,34).
Po święceniach kapłańskich został mianowany wikariuszem w parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie (kościół garnizonowy). W 2000 roku został skierowany do pracy duszpasterskiej w kościele rektoralnym pw. Ducha Świętego w Lublinie, a także na studia specjalistyczne z katechetyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracę doktorską, napisaną pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Stanisława Kulpaczyńskiego, obronił w 2005 roku. W latach 2005-2010 był rektorem kościoła pw. Ducha Świętego w Kraśniku. Następnie został mianowany proboszczem parafii pw. Znalezienia Krzyża Świętego i św. Andrzeja Apostoła w Końskowoli. W 2014 roku został przeniesiony na urząd proboszcza parafii pw. św. Józefa w Lublinie.
Przez dotychczasowe życie kapłańskie był głęboko związany z duszpasterstwem osób młodych, a zwłaszcza z działalnością Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. W latach 2003-2016 był zastępca asystenta kościelnego KSM Archidiecezji Lubelskiej. Od 1997 roku uczestniczył we wszystkich Światowych Dniach Młodzieży połączonych ze spotkaniami z Ojcem Świętym. Od 2002 roku pełnił funkcję diecezjalnego koordynatora przygotowań do ŚDM. Zdobyte doświadczenie pozwoliło mu podjąć odpowiedzialność za przygotowanie diecezjalnego etapu ŚDM w archidiecezji lubelskiej w 2016 roku. Kulminacyjnym momentem tego wydarzenia było kilkunastotysięczne spotkanie młodych z Lubelszczyzny i całego świata na stadionie Arena Lublin.
Od 2014 roku pełni funkcję wikariusza biskupiego ds. młodzieży. Jest konsultorem Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży Konferencji Episkopatu Polski. W archidiecezji lubelskiej jest członkiem Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów, należy do Zespołu ds. Nowej Ewangelizacji, jest asystentem kościelnym Ruchu Solidarni z Ubogimi Trzeciego Świata „Maitri”.
22 maja 2020 wyniesiony do godności biskupa tytularnego Arna i ustanowiony biskupem pomocniczym lubelskim. Konsekrowany 29 czerwca 2020 r. w archikatedrze w Lublinie przez abpa Stanisława Budzika.
Doktor teologii. Biskup Pomocniczy Archidiecezji Lubelskiej. Wikariusz Generalny Archidiecezji Lubelskiej.
W Konferencji Episkopatu Polski: Przewodniczący Bilateralnego Zespołu Katolicko-Prawosławnego. Konsultor Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży. Delegat KEP ds. Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży
Dewiza biskupia: Cibus meus voluntas Tua – Moim pokarmem jest Twoja wola.
Urodzony 18 października 1952 r. w Bestwinie, k. Bielska-Białej. 30 listopada 2000 r. został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II biskupem diecezji Helsinki. 27 stycznia 2001 r. otrzymał święcenia biskupie w Helsinkach. Od 1 lipca 2008 r. jest biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej.
Urodzony 18 października 1952 r. w Bestwinie, k. Bielska-Białej. W roku 1971 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. M. Kopernika w Żywcu. W latach 1971-1973 studiował w Pomaturalnym Studium Technicznym oraz na Politechnice Łódzkiej. W grudniu 1973 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego - Księży Sercanów>.
Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach k. Krakowa. W sierpniu 1980 r. rozpoczął studia specjalistyczne z teologii moralnej w Akademii Alfonsjańskiej (Uniwersytet Laterański) w Rzymie. W latach 1982-1985 kontynuował studia doktoranckie w wyżej wspomnianej akademii. W roku akademickim 1983-1984 był studentem wydziału teologii Uniwersytetu Katolickiego we Fryburgu w Szwajcarii. Studia doktoranckie ukończył w czerwcu 1985 r., uzyskując tytuł doktora teologii moralnej. Po powrocie do Polski w 1985 r. pełnił obowiązki wikariusza w parafii Węglówka k. Mszany Dolnej, a także rozpoczął wykłady z etyki i teologii moralnej w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach. W latach 1986-1987 był sekretarzem Prowincji Polskiej Księży Sercanów.
W 1987 r. nostryfikował doktorat na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i rozpoczął w tejże uczelni pracę dydaktyczno-naukową. W latach 1990-1993 pełnił funkcję rektora w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach.
Działalność naukowa w latach 1987-1999 obejmowała między innymi liczne sympozja krajowe i zagraniczne oraz cykl wykładów z teologii moralnej dla duchowieństwa Finlandii.
W 1999 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego. W tym samym roku został mianowany kierownikiem Katedry Teologii Życia nowo utworzonej przy Instytucie Teologii Moralnej KUL. W latach 1999-2002 był Wiceprzewodniczącym Komisji Etycznej przy Akademii Medycznej w Lublinie.
30 listopada 2000 r. został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II biskupem diecezji Helsinki. 27 stycznia 2001 r. otrzymał święcenia biskupie w Helsinkach. W dalszym ciągu prowadził działalność naukowo-dydaktyczną w ramach Instytutu Teologii Moralnej KUL.
Od 1 lipca 2008 r. jest biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej.
Urodził się 13 lutego 1965 r. w Opolu Lubelskim. Pochodzi z parafii Boby. W dniu 3 maja 2004 r. został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej. Święcenia biskupie przyjął 30 maja 2004 r. w archikatedrze lubelskiej w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. 10 czerwca 2014 r. został wybrany sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Polski.
Urodził się 13 lutego 1965 r. w Opolu Lubelskim, jako syn rolników z miejscowości Wandalin (parafia Boby, archidiecezja lubelska) Przemysława i Anny z domu Stochmal. W latach 1971-1979 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Kluczkowicach. W roku 1983 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Kraśniku Fabrycznym i rozpoczął formację w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. Święcenia diakonatu przyjął w katedrze lubelskiej 31 marca 1988 r. Seminarium i studia teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim ukończył w listopadzie 1988 r. Święcenia prezbiteratu przyjął w dniu 23 marca 1989 r. w katedrze lubelskiej, z rąk ówczesnego biskupa lubelskiego Bolesława Pylaka. Pracował jako wikariusz w parafii św. Józefa w Tomaszowie Lubelskim (1989-1991), a następnie w latach 1991-1992 w parafii św. Maksymiliana w Lublinie.
W czerwcu 1992 r. został skierowany na studia specjalistyczne z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Santa Croce w Rzymie oraz Papieskim Uniwersytecie Laterańskim zakończone w 1996 r. obroną pracy doktorskiej. W latach 1996-1999 odbył studia w Studium Rotalnym przy Trybunale Roty Rzymskiej zakończone zdanym egzaminem i otrzymaniem tytułu adwokata Roty Rzymskiej.
Od września 1999 r. sprawuje urząd adwokata stałego przy Sądzie Metropolitalnym w Lublinie. 24 sierpnia 2000 został kanclerzem Kurii Metropolitalnej w Lublinie i sprawował ten urząd do 3 maja 2004 r. W grudniu 2000 r. został kanonikiem gremialnym Kapituły Archikatedralnej w Lublinie.
1 października 1999 r. rozpoczął pracę dydaktyczno-naukową na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL w Katedrze Kościelnego Prawa Procesowego, najpierw jako asystent, a od 2001 roku jako adiunkt. Od 2003 roku jest członkiem Towarzystwa Naukowego KUL.
W dniu 3 maja 2004 r. został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej (tyt. Tarasa in Numidia). Jest osiemnastym biskupem pomocniczym w historii Kościoła lubelskiego. Jako motto swojej posługi biskupiej wybrał słowa "Misericordia Tua confisus sum" (Zaufałem miłosierdziu Twemu, Ps 13,6). Święcenia biskupie przyjął 30 maja 2004 r. w archikatedrze lubelskiej w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego.
Od 8 marca 2005 r. pełni funkcję delegata KEP ds. Duszpasterstwa Prawników, a od 18 października 2006 jest członkiem Rady Prawnej KEP. W roku 2005 został członkiem Stowarzyszenia Kanonistów Polskich, a od 9 grudnia 2008 r. wchodzi w skład Komisji XIV Prawniczej Oddziału PAN w Lublinie. 8 marca 2010 r. został członkiem Rady ds. Środków Społecznego Przekazu KEP.
W 2012 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego z zakresu prawa kanonicznego na podstawie rozprawy "Status Prawny adwokata w Kościele łacińskim". Od 1 października 2012 r. jest kierownikiem Katedry Kościelnego Prawa Karnego. Od 2012 roku jest w radzie naukowej czasopisma "Kościół i Prawo".
10 czerwca 2014 r. bp Artur Miziński został wybrany sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Polski. Na stanowisku sekretarza generalnego KEP zastąpił abp. Wojciecha Polaka, który 17 maja został metropolitą gnieźnieńskim i Prymasem Polski.
Urodzony 15 sierpnia 1945 r. w Niemirówku (parafia Krasnobród, dzisiejsza diecezja zamojsko-lubaczowska). Biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej (tyt. Auca) został mianowany 13 grudnia 1997 r., a 2 lutego 1998 r. w archikatedrze lubelskiej otrzymał święcenia biskupie. Po śmierci arcybiskupa Józefa Życińskiego, w dniu 11 lutego 2010 roku decyzją Kolegium Konsultorów Archidiecezji Lubelskiej został wybrany na administratora archidiecezji.
Urodzony 15 sierpnia 1945 r. w Niemirówku (parafia Krasnobród, dzisiejsza diecezja zamojsko-lubaczowska), w roku 1964 uzyskał świadectwo dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Tomaszowie Lubelskim, w latach 1964-1970 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie, został wyświęcony na prezbitera 14 czerwca 1970 r. w kościele katedralnym w Lublinie, w latach 1970-1974 był wikariuszem w parafii pod wezwaniem św. Franciszka Ksawerego w Krasnymstawie, a w latach 1974-1975 wikariuszem w parafii pod wezwaniem św. Anny w Lubartowie. W latach 1975-1981 studiował teologię dogmatyczną na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując stopień doktora teologii w roku 1981. Od 1981 r. pełnił funkcję prefekta, od 1984 r. wicerektora, a od 1991 r. rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Został odznaczony godnością kanonika gremialnego (rzeczywistego) Kapituły Archikatedralnej w Lublinie oraz kapelana honorowego Ojca Świętego.
Od 1982 r. jest pracownikiem naukowym KUL.
Biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej (tyt. Auca) został mianowany 13 grudnia 1997 r., a 2 lutego 1998 r. w archikatedrze lubelskiej otrzymał święcenia biskupie.
Po śmierci arcybiskupa Józefa Życińskiego, w dniu 11 lutego 2010 roku decyzją Kolegium Konsultorów Archidiecezji Lubelskiej został wybrany na administratora archidiecezji.
Urodzony 28 grudnia 1935 r. we wsi Rudzienko w parafii Michów. 24 sierpnia 1985 r. został mianowany biskupem tytularnym Minervino Murge i biskupem pomocniczym lubelskim. Święcenia biskupie przyjął 28 września 1985 r. w katedrze lubelskiej z rąk Józefa kard. Glempa, Prymasa Polski. Jako swoje zawołanie wybrał słowa Viatoribus fer auxilium (nieś pomoc ludziom w drodze).
Urodzony 28 grudnia 1935 r. we wsi Rudzienko w parafii Michów w rodzinie rolniczej. W Liceum biskupim w Lublinie, przemianowanym wówczas na Niższe Seminarium Duchowne, w roku 1953 uzyskał maturę i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego. 19 kwietnia 1959 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez rok pełnił obowiązki wikariusza w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Lublinie. W latach 1960-1963 odbył studia biblijne na KUL-u zakończone licencjatem. Studia kontynuował w Rzymie w latach 1963-1969. W 1966 r. otrzymał licencjat z nauk biblijnych w Papieskim Instytucie Biblijnym, a w 1968 r. doktorat z teologii na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu. W latach 1970-1971 był prefektem w seminarium duchownym w Lublinie. Prowadził również wykłady biblijne w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej przy KUL i lektorat języka włoskiego na KUL-u. W latach 1971-1985 pracował w Rzymie w Papieskiej Komisji ds. Duszpasterstwo Migracji i Podróżujących, gdzie był odpowiedzialny za sektor migracji. W tym okresie brał również udział w wielu zjazdach międzynarodowych poświęconych zagadnieniom migracji ludności oraz współpracował z polską sekcją Radia Watykańskiego i z "L'Osservatore Romano". W 1975 r. został odznaczony godnością kanonika honorowego Kapituły Katedralnej w Lublinie, a w 1977 r. kapelana Jego Świątobliwości.
24 sierpnia 1985 r. został mianowany biskupem tytularnym Minervino Murge i biskupem pomocniczym lubelskim. Święcenia biskupie przyjął 28 września 1985 r. w katedrze lubelskiej z rąk Józefa kard. Glempa, Prymasa Polski. Jako swoje zawołanie wybrał słowa Viatoribus fer auxilium (nieś pomoc ludziom w drodze). Wielokrotnie był delegatem KEP na Międzynarodowe Kongresy Eucharystyczne.
W czasie posługi biskupiej pełnił też następujące funkcje: w latach 1988-1993 Konsultora Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących, w latach 1988-1998 Przewodniczącego Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego, w latach 1991-2002 Przewodniczącego Zespołu ds. Pomocy Katolikom na Wschodzie, w latach 1989-1995 delegata KEP w Międzynarodowej Komisji Katolickiej ds. Migracji w Genewie, a w latach 2003-2008 delegata KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej oraz Przewodniczącego Komisji Episkopatu ds. Polonii i Polaków za granicą.
