Znaczek pielgrzymkowy

Od pierwszej pieszej pielgrzymki towarzyszył nam znaczek pielgrzymkowy, który zawsze był wizytówką danej grupy czy pielgrzymki. Przez pątników był szczególnie doceniany i szanowany. Iluż to z nich zbiera i kolekcjonuje znaczki z pielgrzymki. Często można je zauważyć umieszczone na honorowym miejscu w ich domach. To jest też swego rodzaju ewangelizacja, świadectwo i wyznanie wiary. Prawie każdy, kto spojrzy na ten znaczek zaraz bardziej lub mniej świadomie pomyśli o tych wszystkich, którzy podjęli się trudu pielgrzymiej drogi dla Maryi. Każdy znaczek odsłania historię danej pielgrzymki, jej trudu i znoju, pokuty i umartwienia, a jednocześnie wielkiej radości i szczęścia, że można było stanąć przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, Królowej Polski i w ciszy serca powiedzieć: jestem przy Tobie, Maryjo!

Przez poszczególne lata znaczek pielgrzymkowy, zazwyczaj w kształcie prostokąta lub koła, swoją szatą graficzną nawiązywał do hasła pielgrzymki z danego roku. W latach 80-tych ze względu na Solidarność, stan wojenny i zryw narodu do wolności, projektowane znaczki zawierały w sobie elementy patriotyczne i narodowe. Ważną rzeczą, a szczególnie w Częstochowie, była identyfikacja pielgrzymów. Zawsze w tym był pomocny znaczek ze skróconą nazwą pielgrzymki. Należy pamiętać, że pielgrzymi i zwykli ludzie na ogół nie używali oficjalnych nazw pielgrzymek, a jedynie skrótów np. „Idzie Lublin”. Znaczek lubelski w połowie lat 80-tych, kiedy to Jasna Góra przeżywała oblężenie pielgrzymów, był zawsze czytelny. Wtedy też poszczególne grupy posiadały znaczki, na których oprócz numeru grupy był inny kolor tła, przez co pielgrzymi mogli się bardzo szybko identyfikować. Na znaczku był też wyszczególniony element grafiki wykonany w odblaskowym złocie lub srebrze. W świetle dnia widok odbijającego się od znaczka światła sprawiał optyczne miłe wrażenie i zwracał na niego uwagę.

Wtedy też znaczki pielgrzymkowe cieszyły się wielką popularnością. Niejednokrotnie w sekretariacie pielgrzymki słyszeliśmy słowa: „już się skończyły”. Wielu pątników z różnych pielgrzymek przybyłych na Jasną Górę wymieniało się znaczkami, o ile mieli je jako dodatkowe. Ten pamiątkowy z pielgrzymki nie podlegał wymianie. Dla wielu pątników był bezcenny.