Pomoc w przygotowaniu do I Komunii Świętej
Różaniec i przygotowanie do I Komunii św.
Wielkie łaski Bóg przygotował dla nas w modlitwie różańcowej. Wiele razy przekonałem się o tym. Szczególną moc posiada Różaniec, gdy jest odmawiany we wspólnocie: Kółka Różańcowe, grupy modlitewne i rodzina.
Piękną formą przygotowania dzieci do I Komunii Świętej jest codzienny Różaniec, najlepiej odmawiany w rodzinie.
Drogi ojcze, droga matko!
Waszą codzienną modlitwą różańcową pomóżcie swojemu dziecku i wszystkim naszym dzieciom jak najlepiej przygotować się odkrywania i przeżywania obecności Jezusa w Komunii Świętej. Szczególnie w październiku zbierzcie wokół siebie całą rodzinę i ze swoim dzieckiem odmówcie wyznaczony dziesiątek różańca. Zróbcie wszystko, co jest możliwe, aby na różańcu modlić się w kościele przy wystawionym Najświętszym Sakramencie. Już 15 minut spędzonych na adoracji Najświętszego Sakramentu więcej przyniesie pożytku niż wszystkie inne dobre prace wykonane w ciągu tygodnia.
Gorąco wszystkich zachęcam do pogłębiania wiedzy o Różańcu. Można tu skorzystać z naszej strony parafialnej. Trzeba nam wiedzieć jak najwięcej o tej modlitwie, aby przez to ją pokochać, z przejęciem ją odmawiać i zachęcać innych do jej odmawiania.
Rodziców proszę o zapoznanie się z Różańcem Rodzin. Ileż łask możemy otrzymać dla dzieci, dla siebie i całej rodziny przez modlitwę różańcową małżonków, a wśród nich jest odpust zupełny.
Więcej o Mszy Świętej i Spowiedzi
Wszystko ma swój czas. Na pewno dla wiernych niedzielna i świąteczna Msza św. jest obowiązkiem uczestniczenia w Niej. Ileż łask w tym czasie Bóg chce nam udzielić. To głowa rodziny, zazwyczaj ojciec, powinien zadbać, aby cała rodzina uczestniczyła we Mszy św. Sam zaś, szczególnie wobec dzieci, winien składać świadectwo żywej wiary, tak bardzo im potrzebnej. Dzięki świadectwu wiary ojca i matki, dzieci pójdą w życiu w stronę nieba. Tym czasem to świadectwo rodziców jest niejednokrotnie nie za bardzo przekonywujące, że warto pójść za Jezusem. Dlaczego? Jest wiele odpowiedzi na to pytanie, a jedną z nich jest: zbyt słabe pogłębianie wiedzy religijnej.
Drogi ojcze, droga matko, kochane dzieci!
Dla pogłębienia i umocnienia wiary proponuję wam lekturę „Tajemnica Spowiedzi i Mszy Świętej”. Wizjonerka i stygmatyczka z Boliwii Catalina Rivas opisuje tam wszystko to czego nasze zmysły, oczy i uszy nie są w stanie doświadczyć, a co dzieje się w czasie Mszy św. i Spowiedzi. Bóg dał jej łaskę ujrzenia tego. W życiu codziennym jedynie czyste serce i mocna wiara otwierają nas na owe tajemnice.
Czytajcie tą lekturę wspólnie w rodzinie, np. po niedzielnym obiedzie. Rozmawiajcie o tym, coście wyczytali. Postarajcie się przeżywać kolejną Spowiedź i Mszę św. jeszcze lepiej niż ostatnim razem.
Z listów św. Jana Bosko, kapłana
(Epistolario, Torino 1959, 4, 201-203)
Zawsze postępowałem z miłością
Jeśli rzeczywiście pragniemy prawdziwego dobra naszych wychowanków i przygotowania ich do wypełnienia obowiązków, o tym nade wszystko powinniśmy pamiętać, że drogim naszym chłopcom zastępujemy rodziców. Dla nich pracowałem zawsze z miłością, dla nich uczyłem się, sprawowałem posługę kapłańską, zresztą nie tylko ja, ale i całe zgromadzenie salezjańskie.
Ileż to razy, Synowie moi, musiałem w ciągu mojego długiego życia uczyć się tej wielkiej prawdy, że łatwiej jest gniewać się niż cierpliwie znosić, grozić niż przekonywać, a nawet łatwiej jest z powodu naszej niecierpliwości i pychy ukarać opornego niż poprawić zachowując się stanowczo i przyjaźnie.
Zalecam wam miłość świętego Pawła, którą okazywał nowo nawróconym. Często prowadziła go do łez i wytrwałej modlitwy, kiedy widział, że tak mało są pojętni i nie odpowiadają należycie na jego miłość.
Baczcie, by wam nikt nie mógł zarzucić, że działacie w gniewie. Niełatwo zachować spokój w karaniu, a przecież jest on konieczny, aby się nie wydawało, że działamy dla podkreślenia swej władzy albo dania upustu gniewowi.
Tych, nad którymi sprawujemy jakąkolwiek władzę, uważajmy za synów. Stańmy się ich sługami, podobnie jak Jezus, który przyszedł służyć, nie zaś, aby Mu służono. Niechaj zawstydza nas nawet pozór chęci panowania. Nie panujmy nad nikim, chyba po to tylko, aby lepiej służyć.
Tak właśnie postępował Jezus z Apostołami: znosił ich niewiedzę, brak wykształcenia, a nawet brak wiary. Do grzeszników odnosił się z życzliwością i serdeczną dobrocią, tak że u niektórych rodziło to zdumienie, u innych zgorszenie, u wielu zaś nadzieję uzyskania miłosierdzia Bożego. Toteż zalecił i nam, abyśmy byli cisi i pokornego serca.
Są naszymi dziećmi. Dlatego gdy poprawiamy ich błędy, wyzbądźmy się wszelkiego zagniewania, albo przynajmniej działajmy tak, jakbyśmy usunęli je zupełnie.
Żadnego zagniewania, żadnej pogardy, żadnej obelgi. Na czas obecny miejcie miłosierdzie, na przyszły - nadzieję, jak przystoi ojcom, którzy naprawdę starają się o poprawę i właściwe wychowanie.
W szczególnie trudnych wypadkach należy raczej pokornie i ufnie błagać Boga, niż wylewać potok słów, które tylko obrażają słuchających, lecz nie przynoszą żadnego pożytku winowajcom.
Aktualizacja: 31.01.2024 r.
Plik "I Spowiedź.pdf" pomoże rodzicom i dzieciom w dobrym przygotowaniu się do spowiedzi; zawiera także teksty liturgii nobożeństwa Pokuty i Pojednania przed pierwszą spowiedzią. Plik "I Komunia.pdf" zawiera teksty i komentarze do liturgii Mszy św. sprawowanej w czasie I Komunii Świętej naszych dzieci. Pliki z przeglądarki internetowej można pobrać na tablet, telefon bądź na komputer.
Ogłoszenia dla rodziców i dzieci
17.09.2023. Spotkania formacyjne. Serdecznie zapraszam rodziców i dzieci na nasze spotkanie przygotowujące do I Komunii Świętej, które będą odbywać się w niedziele. Rozpoczynają się Mszą Świętą o godz. 11.00.
16.09.2023. Przygotowanie dzieci do I Komunii Świętej dalej dokonuje się przede wszystkim w domu rodzinnym. Proszę rodziców o skrzystanie z materiałów dostępnych na parafialnej stronie.
Serdecznie pozdrawiam Was, dorodzy Rodzice, i wasze kochane dzieci.
16.09.2023. Intencje za rodziny. Od października 2023 roku przyjmuję intencje mszalne za rodziny i dzieci pierwszokomunijne na Biały Tydzień tj. na maj 2024 roku od wszytkich chętnych.
▲ do góry
Dzienniczek pierwszokomunijny
Dzienniczek pierwszokomunijny jest pomocą w przygotowaniu się do Pierwszej Komunii Świętej. Przeznaczony jest dla dzieci i ich rodziców, na których spoczywa główny obowiązek przygotowania swojego dziecka do przyjęcia Jezusa w Eucharystii.
Dzienniczek zawiera tabelę modlitw i pytań katechizmowych oraz tabele naszego zaangażowania w liturgię Kościoła (Msze św. i nabożeństwa). W tym przygotowaniu pierwszokomunijnym nauczycielami są przede wszystkim rodzice, zaś ksiądz i katecheci są dla nich do pomocy.
Bardzo cenną rzeczą jest ocenianie postępów w nauce katechizmu, najlepiej według szkolnych kryteriów - czyli rodzice wstawiają w dzienniczku oceny 1 – 6, i się podpisują. Również zaznaczamy obecność na Mszach św. i nabożeństwach. Można to uczynić według kryteriów podanych na str. 2, albo według kryteriów zamieszczonych na końcu zakładki (tę formę bardzo polecam).
Poniżej zamieszczona jest pozostała treść dzienniczka wraz z dodatkami.
1. Modlitwa Pańska.
2. Pozdrowienie Anielskie.
3. Skład Apostolski.
4. Dziesięć przykazań Bożych.
5. Najważniejsze przykazania.
6. Przykazania Kościelne.
7. Główne prawdy wiary.
8. Sakramenty święte.
9. Warunki Sakramentu Pokuty.
10. Siedem grzechów głównych.
11. Uczynki miłosierdzia wobec duszy.
12. Uczynki miłosierdzia wobec ciała.
13. Akt wiary, nadziei, miłości, żalu.
14. Pytania katechizmowe: 1-8, 9-13, 14-20, 21-35, 36-49, 50-56, 57-61, 62-72, 73-79, 80-82.
Więcej:
15. Trzy cnoty Boskie.
16. Cztery cnoty główne.
17. Najważniejsze dobre uczynki.
18. Ostateczne rzeczy człowieka.
19. Modlitwa do Anioła Stróża.
20. Anioł Pański.
21. Królowo nieba, wesel się, alleluja.
22. Koronka do Miłosierdzia Bożego. Więcej o Miłosierdziu Bożym.
23. O Krwi i Wodo.
24. Różaniec. Więcej: informacje, obietnice, tajemnice, intencje.
25. Pod Twoją obronę.
26. Modlitwa do św. Michała Archanioła.
27. Modlitwy Anioła z Fatimy.
28. Grzechy przeciw Duchowi Świętemu.
29. Grzechy wołające o pomstę do nieba.
30. Grzechy cudze.
31. Dary Ducha Świętego.
32. Owce łaski Ducha Świętego.
Na pamięć. Przed kościołem i w czasie Mszy św.
Modlitwy
Modlitwa Pańska
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
▲ do góry
Pozdrowienie Anielskie
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą. Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
▲ do góry
Skład Apostolski
Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
▲ do góry
Dziesięć Przykazań Bożych
Jam jest Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.
2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga nadaremno.
3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
4. Czcij ojca swego i matkę swoją.
5. Nie zabijaj.
6. Nie cudzołóż.
7. Nie kradnij.
8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
9. Nie pożądaj żony bliźniego swego.
10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.
▲ do góry
Najważniejsze przykazania
1. Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca swego, z całej duszy swojej ze wszystkich myśli swoich,
2. a bliźniego swego jak siebie samego.
▲ do góry
Przykazania Kościelne
1. W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy Świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do Sakramentu Pokuty.
3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą.
4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach.
5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.
▲ do góry
Główne prawdy wiary
1. Jest jeden Bóg.
2. Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza, a za zło karze.
3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia.
5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna.
6. Łaska Boska jest do zbawienia koniecznie potrzebna.
▲ do góry
Sakramenty święte
1. Chrzest.
2. Bierzmowanie.
3. Eucharystia.
4. Pokuta.
5. Namaszczenie chorych.
6. Kapłaństwo.
7. Małżeństwo.
▲ do góry
Warunki sakramentu Pokuty
1. Rachunek sumienia.
2. Żal za grzechy.
3. Mocne postanowienie poprawy.
4. Spowiedź szczera.
5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
▲ do góry
Siedem grzechów głównych
1. Pycha.
2. Chciwość.
3. Nieczystość.
4. Zazdrość.
5. Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu.
6. Gniew.
7. Lenistwo.
▲ do góry
Grzechy przeciw Duchowi Świętemu
1. Grzeszyć licząc zuchwale na miłosierdzie Boże.
2. Rozpaczać albo wątpić w miłosierdzie Boże.
3. Sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej.
4. Zazdrościć bliźniemu łaski Bożej.
5. Mieć zatwardziałe serce wobec zbawiennych napomnień.
6. Aż do śmierci odkładać pokutę i nawrócenie.
▲ do góry
Grzechy wołające o pomstę do nieba
1. Rozmyślne zabójstwo.
2. Grzech sodomski.
3. Uciskanie ubogich, wdów i sierot.
4. Zatrzymanie zapłaty sługom i najemnikom.
▲ do góry
Grzechy cudze
1. Namawiać kogoś do grzechu.
2. Nakazywać grzech.
3. Zezwalać na grzech.
4. Pobudzać do grzechu.
5. Pochwalać grzech drugiego.
6. Milczeć, gdy ktoś grzeszy.
7. Nie karać za grzech.
8. Pomagać do grzechu.
9. Usprawiedliwiać czyjś grzech.
▲ do góry
Uczynki miłosierdzia wobec duszy
1. Grzesznych upominać.
2. Nieumiejętnych pouczać.
3. Wątpiącym dobrze radzić.
4. Strapionych pocieszać.
5. Krzywdy cierpliwie znosić.
6. Urazy chętnie darować.
7. Modlić się za żywych i umarłych.
▲ do góry
Uczynki miłosierdzia wobec ciała
1. Głodnych nakarmić.
2. Spragnionych napoić.
3. Nagich przyodziać.
4. Podróżnych w dom przyjąć.
5. Więźniów pocieszać.
6. Chorych nawiedzać.
7. Umarłych pogrzebać.
▲ do góry
Akt wiary
Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
W Trójcy jedyny, prawdziwy.
Wierzę coś objawił Boże,
Twe słowo mylić nie może.
Akt nadziei
Ufam Tobie, boś Ty wierny,
Wszechmocny i miłosierny.
Dasz mi grzechów odpuszczenie,
Łaskę i wieczne zbawienie.
Akt miłości
Boże, choć Cię nie pojmuję,
Jednak nad wszystko miłuję,
Nad wszystko, co jest stworzone,
Boś Ty dobro nieskończone.
Akt żalu
Ach, żałuję za me złości,
Jedynie dla Twej miłości,
Bądź miłościw mnie grzesznemu,
Dla Ciebie odpuszczam bliźniemu.
▲ do góry
Trzy cnoty Boskie
Wiara. Nadzieja. Miłość.
Cztery cnoty główne
Roztropność. Sprawiedliwość. Wstrzemięźliwość. Męstwo.
Najważniejsze dobre uczynki
Modlitwa. Post. Jałmużna.
Ostateczne rzeczy człowieka
Śmierć. Sąd. Niebo albo piekło.
Modlitwa do Anioła Stróża
Aniele Boży, Stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój.
Rano, wieczór, we dnie, w nocy bądź mi zawsze ku pomocy.
Strzeż duszy, ciała mego i zaprowadź mnie do żywota wiecznego. Amen.
▲ do góry
Anioł Pański
P. Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi.
W. I poczęła z Ducha Świętego.
Zdrowaś Maryjo…
P. Oto ja, służebnica Pańska.
W. Niech mi się stanie według słowa Twego.
Zdrowaś Maryjo…
P. A Słowo ciałem się stało.
W. I zamieszkało między nami.
Zdrowaś Maryjo…
P. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się. Wszechmogący Boże, przez zwiastowanie anielskie poznaliśmy wcielenie Chrystusa, Twojego Syna, prosimy Cię, wlej w nasze serca swoją łaskę, abyśmy przez Jego mękę i krzyż zostali doprowadzeni do chwały zmartwychwstania. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Albo:
Módlmy się. Łaskę Twoją, prosimy Cię, Panie, racz wlać w serca nasze, abyśmy, którzy za zwiastowaniem anielskim wcielenie Chrystusa, Syna Twego, poznali, przez mękę Jego i krzyż do chwały zmartwychwstania byli doprowadzeni. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Albo:
Módlmy się. Boże, z Twojej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało; spraw, abyśmy wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, zasłużyli na udział w Jego Boskiej naturze. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Za odmówienie modlitwy "Anioł Pański" rano, w porze południowej albo pod wieczór z przepisanymi wersetami i modlitwą można uzyskać odpust cząstkowy (Wykaz odpustów, nad. 17 § 2.1, s. 64-65). Uwaga: Jeśli po zatwierdzonym tekście z Wykazu odpustów dodaje się według uznania doksologię "Chwała Ojcu..." oraz "Wieczny odpoczynek", to formułę za zmarłych należy poprzedzić specjalną formułą oddzielającą, np. "Módlmy się za zmarłych." albo "Za zmarłych". Odnośnie do doksologii "Chwała Ojcu", nie ma normy dotyczącej jej powtarzania, pozostawia się to prywatnej pobożności. W Okresie Wielkanocnym zamiast modlitwy "Anioł Pański" odmawia się antyfonę "Królowo nieba, wesel się, alleluja".
▲ do góry
Królowo nieba, wesel się, alleluja
Antyfona maryjna używana zamiast "Anioł Pański" w Okresie Wielkanocy
Królowo nieba, wesel się, alleluja,
bo Ten, któregoś nosiła, alleluja,
zmartwychpowstał, jak powiedział, alleluja.
Módl się za nami do Boga. Alleluja.
P. Raduj się i wesel, Panno Maryjo, alleluja.
W. Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja.
Módlmy się. Boże, Ty przez zmartwychwstanie Twojego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa, przywróciłeś radość światu, spraw, abyśmy przez Jego Matkę, Dziewicę Maryję, osiągnęli szczęście życia wiecznego. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Za odmówienie tej modlitwy można uzyskać odpust cząstkowy (Wykaz odpustów, nad. 17 § 2.1, s. 64-65.)
▲ do góry
Koronka do Miłosierdzia Bożego
do odmawiania na zwykłej cząstce różańca
Na początku:
Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo...
Wierzę w Boga...
Na dużych paciorkach, 1 raz:
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
Na małych paciorkach, 10 razy:
Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
Na zakończenie, 3 razy:
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
W wersecie "Miej miłosierdzie dla nas i całego świata" (wersja dostosowana do norm języka polskiego i tak zatwierdzona) można w śpiewie stosować oryginalne brzmienie "świata całego".
O Krwi i Wodo
Modlitwa w Godzinie Miłosierdzia
O Krwi i Wodo, któraś wypłynęła z Najświętszego Serca Jezusowego jako zdrój Miłosierdzia dla nas – ufam Tobie.
Modlitwę tę można odmawiać wraz z innymi modlitwami w Godzinie Miłosierdzia, także przed lub po Koronce do Bożego Miłosierdzia.
Więcej o Miłosierdziu Bożym.
▲ do góry
Różaniec
Tajemnice radosne
1. Zwiastowanie Pańskie
2. Nawiedzenie św. Elżbiety.
3. Narodzenie Pana Jezusa.
4. Ofiarowanie Jezusa w świątyni.
5. Znalezienie Jezusa w świątyni.
Tajemnice światła
1. Chrzest Jezusa w Jordanie.
2. Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej.
3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia.
4. Przemienienie Jezusa na Górze Tabor.
5. Ustanowienie Eucharystii.
Tajemnice bolesne
1. Modlitwa Jezusa w Ogrójcu.
2. Biczowanie Jezusa.
3. Cierniem ukoronowanie.
4. Dźwiganie krzyża.
5. Ukrzyżowanie Jezusa.
Tajemnice chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa.
2. Wniebowstąpienie Pańskie.
3. Zesłanie Ducha Świętego.
4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.
5. Ukoronowanie NMP na Królową nieba i ziemi.
13 lipca 1917 roku w Cova da Iria (niedaleko Fatimy, Portugalia) Matka Boża Różańcowa podczas trzeciego objawienia powiedziała: Kiedy odmawiacie Różaniec, mówcie po każdej tajemnicy:
O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas
od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba
i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia.
Więcej o Różańcu: informacje, obietnice, tajemnice, intencje, Kółka Różańcowe, Różaniec Rodzin.
▲ do góry
Pod Twoją obronę
Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.
▲ do góry
Modlitwa do św. Michała Archanioła
Święty Michale Archaniele!
Wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną.
Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie oto prosimy, a Ty, Wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.
▲ do góry
Modlitwy Anioła z Fatimy
Modlitwa uwielbienia Najświętszego Sakramentu
Modlitwa Anioła wiosną 1916 r. w Loca do Cabeço, (Fatima).
O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, Tobie nie ufają i Ciebie nie miłują.
Modlitwa Anioła jesienią 1916 r. w Loca do Cabeço (Fatima).
Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia bied-nych grzeszników.
Konferencja Episkopatu Polski wydała dokument, który zawiera tekst jednolity modlitw ujednoliconych uchwałą nr 26/386/2020 KEP oraz 28/386/2020 z dn. 28.08.2020. W dokumencie tym przyjmuje się ujednoliconą formułę tzw. "Modlitwy Anioła", zgodnie z wersją używaną przez Sekretariat Fatimski.
▲ do góry
Dary Ducha Świętego
1. Mądrości.
2. Rozumu.
3. Rady.
4. Męstwa.
5. Umiejętności.
6. Pobożności.
7. Bojaźni Bożej.
▲ do góry
Owce łaski Ducha Świętego
1. Miłość.
2. Radość.
3. Pokój.
4. Cierpliwość.
5. Łaskawość.
6. Dobroć.
7. Uprzejmość.
8. Cichość.
9. Wierność.
10. Skromność.
11. Wstrzemięźliwość.
12. Czystość.
▲ do góry
Zestaw pytań
i odpowiedzi katechizmowych
I. O Bogu Stworzycielu i naszym Ojcu
1. Kto to jest Pan Bóg?
Pan Bóg jest to Duch najdoskonalszy, Stworzyciel świata i nasz najlepszy Ojciec.
2. Dlaczego Boga nie widzimy?
Pana Boga nie widzimy dlatego, bo Pan Bóg jest duchem.
3. Dlaczego mówimy, że Pan Bóg jest duchem najdoskonalszym?
Mówimy, że Pan Bóg jest duchem najdoskonalszym, bo jest wieczny, wszystko wie i rządzi całym światem.
4. Dlaczego Pana Boga nazywamy Stworzycielem?
Pana Boga nazywamy Stworzycielem, bo własną mocą stworzył cały świat.
5. Dlaczego Pana Boga nazywamy najlepszym Ojcem?
Pana Boga nazywamy najlepszym Ojcem, bo stworzył i kocha nas oraz opiekuje się nami.
II. O Aniołach
6. Kto to są Aniołowie?
Aniołowie są to stworzenia Boże, które mają rozum i wolną wolę, ale nie mają ciała.
7. Jak nazywają się Aniołowie, którzy zgrzeszyli?
Aniołowie, którzy zgrzeszyli nazywają się złymi duchami, szatanami lub diabłami.
8. Jak nazywamy Aniołów, którzy się nami opiekują?
Aniołów, którzy się nami opiekują, nazywamy Aniołami Stróżami.
▲ do góry
III. O człowieku
9. Kto to jest człowiek?
Człowiek jest to stworzenie Boże, złożone z ciała i duszy nieśmiertelnej.
10. Co to jest dusza ludzka?
Dusza ludzka jest to duch rozumny i wolny, który nasze ciało ożywia i w nim działa.
11. Co to znaczy, że dusza ludzka jest nieśmiertelna?
Dusza ludzka jest nieśmiertelna, to znaczy, że nigdy nie umrze.
12. Po co Pan Bóg stworzył człowieka?
Pan Bóg stworzył człowieka, aby Go poznawał, kochał, wiernie wypełniał Jego Wolę i miał udział w życiu Bożym.
13. Jak nazywali się pierwsi ludzie?
Pierwsi ludzie nazywali się Adam i Ewa.
▲ do góry
IV. O łasce i grzechu
14. Jakim darem największym obdarzył Pan Bóg pierwszych ludzi?
Pierwszych ludzi Pan Bóg obdarzył swoją łaską.
15. Co to jest łaska Boża?
Łaska Boża jest to dar, który czyni nas dziećmi i przyjaciółmi Boga.
16. Dlaczego pierwsi ludzie nie wytrwali w łasce Bożej?
Pierwsi ludzie nie wytrwali w łasce Bożej, bo zerwali przyjaźń z Bogiem przez grzech.
17. Komu grzech Adama i Ewy zaszkodził?
Grzech Adama i Ewy i nam zaszkodził, bo wszyscy w nim się rodzimy.
18. Jak nazywa się grzech, w którym się rodzimy?
Grzech, w którym się rodzimy, nazywa się grzechem pierworodnym.
19. Kogo Pan Bóg zachował od grzechu pierworodnego?
Od grzechu pierworodnego Pan Bóg zachował Najświętszą Maryję Pannę — Matkę Zbawiciela.
20. Przez kogo ludzie mogą odzyskać łaskę Bożą?
Ludzie mogą odzyskać Łaskę Bożą przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela.
▲ do góry
V. O przymierzu Boga z ludźmi
i o przykazaniach Boskich
21. W jaki sposób Pan Bóg przygotował ludzi na przyjście Zbawiciela?
Pan Bóg zapowiadał przyjście Zbawiciela, zawierał z ludźmi przymierze i dał im przykazania.
22. Gdzie Pan Bóg ogłosił ludziom swoje przykazania?
Pan Bóg ogłosił ludziom swoje przykazania na górze Synaj.
23. Jakie przykazania Pan Bóg ogłosił ludziom?
Pan Bóg ogłosił ludziom przykazania miłości i 10 przykazań, które nazywamy Boskimi.
24. Co to jest przykazanie Boskie?
Przykazanie Boskie jest to objawiona Wola Boża, którą ludzie powinni wypełniać.
25. Co Pan Bóg nakazuje w pierwszym przykazaniu?
W pierwszym przykazaniu Pan Bóg nakazuje wierzyć w prawdziwego Boga i oddawać Mu cześć najwyższą.
26. Co Pan Bóg nakazuje w drugim przykazaniu?
W drugim przykazaniu Pan Bóg nakazuje szanować Imię Pana Boga i Świętych.
27. Co Pan Bóg nakazuje w trzecim przykazaniu?
W trzecim przykazaniu Pan Bóg nakazuje szczególnie przeznaczyć Bogu dzień świąteczny.
28. Co Pan Bóg nakazuje w czwartym przykazaniu?
W czwartym przykazaniu Pan Bóg nakazuje szanować i kochać rodziców, opiekunów i przełożonych oraz być im posłusznym.
29. Co Pan Bóg nakazuje w piątym przykazaniu?
W piątym przykazaniu Pan Bóg nakazuje szanować życie i zdrowie własne oraz innych ludzi.
30. Co Pan Bóg nakazuje w szóstym przykazaniu?
W szóstym przykazaniu Pan Bóg nakazuje skromność i wstydliwość w myślach, słowach i uczynkach.
31. Co Pan Bóg nakazuje w siódmym przykazaniu?
W siódmym przykazaniu Pan Bóg nakazuje szanować rzeczy własne i cudze oraz pracę swoją i innych ludzi.
32. Co Pan Bóg nakazuje w ósmym przykazaniu?
W ósmym przykazaniu Pan Bóg nakazuje mówić prawdę i dbać o dobrą opinię każdego człowieka.
33. Co Pan Bóg nakazuje w dziewiątym przykazaniu?
W dziewiątym przykazaniu Pan Bóg nakazuje mieć czyste pragnienia wobec ludzi.
34. Co Pan Bóg nakazuje w dziesiątym przykazaniu?
W dziesiątym przykazaniu Pan Bóg nakazuje szanować cudzą własność nawet w pragnieniach.
35. Co to jest grzech?
Grzech jest to odwrócenie się od Pana Boga przez świadome i własnowolne przekroczenie przykazań.
▲ do góry
VI. O Jezusie Chrystusie, naszym Zbawicielu
36. Kto to jest Jezus Chrystus?
Jezus Chrystus jest to Syn Boży, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.
37. Gdzie narodził się Pan Jezus?
Pan Jezus narodził się w Betlejem, w Palestynie.
38. Kto jest Matką Pana Jezusa?
Matką Pana Jezusa jest Najświętsza Maryja Panna.
39. Kto był Opiekunem Pana Jezusa?
Opiekunem Pana Jezusa był św. Józef.
40. Czego Pan Jezus nauczał ludzi?
Pan Jezus nauczał ludzi, że osiągną szczęście wieczne, jeżeli będą wierzyć w Boga i zachowywać przykazania.
41. Co Pan Jezus mówił o sobie?
Pan Jezus mówił, że jest Synem Bożym i Zbawicielem ludzi.
42. Przez co Pan Jezus okazał, że jest Bogiem?
Pan Jezus okazał, że jest Bogiem, przez Swoją świętą naukę i przez cuda zdziałane na ziemi, a zwłaszcza przez zmartwychwstanie.
43. Dlaczego Pan Jezus jest Zbawicielem ludzi?
Pan Jezus jest Zbawicielem ludzi dlatego, że cierpiał, umarł na krzyżu i zmartwychwstał dla naszego zbawienia.
44. Kiedy Pan Jezus umarł?
Pan Jezus umarł w Wielki Piątek.
45. Gdzie Pan Jezus umarł?
Pan Jezus umarł na krzyżu na górze Kalwarii, w pobliżu Jerozolimy.
46. Kiedy Pan Jezus zmartwychwstał?
Pan Jezus zmartwychwstał w Wielką Niedzielę, trzeciego dnia po Swojej śmierci.
47. Jakie polecenie dał Pan Jezus Apostołom po Swoim Zmartwychwstaniu?
Pan Jezus po Swoim Zmartwychwstaniu dał Apostołom następujące polecenie: "Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem" (Mt 28,19).
48. Dokąd odszedł Pan Jezus po Swoim Zmartwychwstaniu?
Pan Jezus po Swoim Zmartwychwstaniu odszedł do nieba.
49. Kiedy i dlaczego Pan Jezus przyjdzie powtórnie na ziemię?
Pan Jezus przyjdzie na ziemię przy końcu świata, aby osądzić wszystkich ludzi: dobrych i złych.
▲ do góry
VII. O Duchu Świętym
50. Kto nas pouczył o Duchu Świętym?
O Duchu Świętym pouczył nas Pan Jezus.
51. Kto to jest Duch Święty?
Duch Święty jest to trzecia Osoba Boska, która pochodzi od Ojca i Syna.
52. Kiedy Duch Święty zstąpił na Apostołów?
Duch Święty zstąpił na Apostołów pięćdziesiątego dnia po zmartwychwstaniu Pana Jezusa.
53. Co Duch Święty sprawił w Apostołach?
Duch Święty oświecił Apostołów, dał im odwagę w głoszeniu Ewangelii i umocnił w przyjaźni z Bogiem.
54. Co sprawia Duch Święty w nas?
Duch Święty oświeca nas, umacnia w wyznawaniu wiary i w przyjaźni z Bogiem.
VIII. O Trójcy Świętej
55. Kto nas pouczył, ze są trzy Osoby Boskie?
Jezus Chrystus nas pouczył, że są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
56. Jak nazywamy trzy Osoby Boskie razem?
Trzy Osoby Boskie razem nazywamy Trójcą Świętą.
▲ do góry
IX. O Kościele Chrystusowym
57. Co to jest Kościół Chrystusowy?
Kościół Chrystusowy jest to Rodzina Dzieci Bożych zjednoczonych z Chrystusem.
58. Po co Jezus Chrystus założył Kościół?
Jezus Chrystus założył Kościół dla zbawienia ludzi.
59. Kto rządzi Kościołem?
Kościołem rządzi Jezus Chrystus przez papieża i biskupów.
60. Kto to jest papież?
Papież jest to zastępca Pana Jezusa na ziemi, biskup rzymski i następca św. Piotra.
61. Kto to są biskupi?
Biskupi są to następcy Apostołów.
▲ do góry
X. O Sakramentach Świętych
62. Kto ustanowił Sakramenty św.?
Sakramenty św. ustanowił Jezus Chrystus.
63. Co to jest Sakrament?
Sakrament jest to znak spotkania i zjednoczenia Jezusa Chrystusa z człowiekiem.
64. Który Sakrament przyjmujemy jako pierwszy?
Jako pierwszy przyjmujemy Sakrament Chrztu św.
65. Co sprawia w nas Sakrament Chrztu św.?
Sakrament Chrztu św. uwalnia nas od grzechu, czyni nas dziećmi i przyjaciółmi Boga oraz jednoczy nas z Chrystusem i Kościołem.
66. Co to jest Najświętszy Sakrament?
Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina.
67. Kiedy Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament?
Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament w Wielki Czwartek, podczas Ostatniej Wieczerzy.
68. Jak inaczej nazywamy Najświętszy Sakrament?
Najświętszy Sakrament inaczej nazywamy Eucharystią.
69. Co to jest Msza św.?
Msza św. jest to ofiara Chrystusa i Kościoła, w której Pan Jezus pod postaciami chleba i wina, przez kapłana, składa Siebie Bogu dla naszego zbawienia.
70. Komu polecił Jezus Chrystus odprawiać Mszę św.?
Jezus Chrystus polecił odprawiać Mszę św. Apostołom i ich następcom.
71. Kto obecnie odprawia Mszę św.?
Obecnie Mszę św. odprawiają biskupi i kapłani.
72. Co to jest Komunia św.?
Komunia św. jest to pożywanie Ciała i Krwi Chrystusa pod postaciami chleba i wina.
▲ do góry
73. Co to jest Sakrament Pokuty?
Sakrament Pokuty jest to znak spotkania z Chrystusem, w którym człowiek porzuca grzech, otrzymuje od Boga przebaczenie i łaskę do poprawy życia.
74. Co należy czynić w rachunku sumienia?
W rachunku sumienia należy zastanowić się, jakie było nasze postępowanie wobec Boga, innych ludzi i siebie.
75. Co należy czynić po rachunku sumienia?
Po rachunku sumienia należy żałować za grzechy i postanawiać poprawę.
76. Dlaczego należy żałować za grzechy?
Za grzechy należy żałować dlatego, że okazaliśmy wzgardę Bogu, naszemu Ojcu i wyrządziliśmy krzywdę ludziom i sobie.
77. Co obiecujemy Panu Bogu w postanowieniu poprawy?
W postanowieniu poprawy obiecujemy Panu Bogu zmienić życie na lepsze.
78. Co to jest spowiedź?
Spowiedź jest to szczere wyznanie grzechów Bogu przed kapłanem, aby otrzymać przebaczenie i mocniej zjednoczyć się z Bogiem i ludźmi.
79. Co znaczy zadośćuczynić?
Zadośćuczynić znaczy wypełnić zadaną w czasie spowiedzi pokutę i naprawić wyrządzone krzywdy.
▲ do góry
XI. O rzeczach ostatecznych
80. Co się dzieje z duszą ludzką po śmierci człowieka?
Po śmierci człowieka dusza ludzka idzie na Sąd Boży.
81. Jaki może być los dusz ludzkich po Sądzie Bożym?
Po Sądzie Bożym dusze ludzkie będą albo w niebie, albo w piekle, albo w czyśćcu według tego, jak ludzie sobie zasłużyli.
82. Co nastąpi przy końcu świata?
Przy końcu świata nastąpi powtórne przyjście Chrystusa, zmartwychwstanie ciał, Sąd Ostateczny, a potem życie wieczne.
▲ do góry
Na pamięć
Przed kościołem. Prośba dzieci o błogosłwieństwo rodziców.
Błogosław Ojcze, błogosław Matko dłońmi swoimi. + Gdy dziś Chrystusa mam przyjąć wspólnie z innymi. + Na świętą chwilę, w radości czy udręce +
niech błogosławią nam rodziców ręce.
W czasie Mszy św. Po prośbie rodziców.
Gorącym pragnieniem naszych dziecięcych serc + jest przyjąć kochanego Pana Jezusa + i mieć Go na zawsze. + Z Nim będziemy lepsi, + będziemy bardziej kochać naszych rodziców + i wszystkich ludzi.
▲ do góry
Kryteria oceny
uczestniczenia we Mszy św. i nabożeństwach
Ta forma samooceny powstała przy kościele w mojej poprzedniej parafii (Lublin, MB Fatimskiej) w latach 90-tych, podczas katechetycznej i wspólnotowej formacji dzieci i młodzieży wraz z rodzicami, którzy w pracy nad sobą zapragnęli wzajemnie mobilizować się do jak najlepszego przeżywania liturgii Kościoła. Muszę przyznać, że owoce tej formy oceny były wielkie, o ile była systematyczna Spowiedź św. Część wiernych zapisywała swoją ocenę w dzienniczku, głównie dzieci (str. 2), inni przyjmowali słownie i z radością podejmowali dalszą pracę nad sobą. To był dla wszystkich piękny czas.
6. wzorowo. Przychodziłem w odpowiednim godnym stroju, zawsze wcześniej, aby przygotować się duchowo; byłem w stanie łaski uświęcającej; starałem się być skupionym, aby pobożnie przeżywać liturgię; uważnie słuchałem; gdy trzeba było – odpowiadałem, śpiewałem; starałem się jak najpiękniej modlić sercem i ciałem, aby uwielbić Jezusa i Maryję i wszędzie składać świadectwo, że naprawdę ich kocham; byłem posłuszny.
5. bardzo dobrze. Przychodziłem zawsze na czas; byłem w stanie łaski uświęcającej; starałem się pięknie modlić sercem i ciałem; głośno odpowiadałem i śpiewałem; nie pamiętałem jednak, aby czynić to z miłości do Boga i Matki Najświętszej.
4. dobrze. Starałem się przychodzić na czas; miałem postanowienia, aby jak najlepiej angażować się w liturgię, ale tak często wyłączałem się sercem i umysłem z tego wszystkiego co się działo w kościele; czułem jakiś wewnętrzny opór, a nawet wstyd, aby swoją wiarę wyznawać w odpowiednich gestach liturgicznych, w głośnym śpiewie i recytacji – nie walczyłem z tym wewnętrznym stanem duszy.
3. słabo. Często przychodziłem z lekkim spóźnieniem, zazwyczaj roztargniony; przesiedziałem albo przestałem całą liturgię; nie myślałem o tym co się dzieje w kościele; bardzo słabo angażowałem się w modlitwę, śpiewy; słabo słuchałem; czyniłem niedbałe gesty liturgiczne; myślałem o tym, aby jak najszybciej to się wszystko skończyło; gdy po Nabożeństwie była Msza św. (lub odwrotnie), choć mogłem, nie miałem zamiaru na niej zostać.
2. źle. Zazwyczaj świadomie spóźniałem się; w trakcie lub przed zakończeniem liturgii wychodziłem; byłem roztargniony; wewnętrznie ani zewnętrznie nie okazywałem miłości i szacunku dla Chrystusa, niedbale wykonywałem gesty liturgiczne; źle się modliłem; swoim zachowaniem rozpraszałem innych.
1. bardzo źle. Nie przyszedłem do kościoła bez żadnego powodu lub z lenistwa; świadomie źle zachowywałem się w kościele; rozmawiałem głośno, śmiałem się, wygłupiałem; przeszkadzałem innym w modlitwie; nie wchodziłem do kościoła, a stojąc przed nim źle się zachowywałem.
opracował ks. Wiesław Podlodowski, edycja 3, dn. 24-02-2021 r.
▲ do góry
Spowiedź Święta - dzieci
1.Przed rachunkiem sumienia.
2.Rachunek sumienia.
3.Żal za grzechy i mocne postanowienie poprawy.
4.Jezus czeka na ciebie w konfesjonale.
5.Spowiedź Święta.
6.Zadośćuczynienie.
7.Praca nad sobą.
8.Jak często należy się spowiadać?
9.Spowiedź świętokradzka.
Przed rachunkiem sumienia
Zanim przypomnisz sobie wszystkie grzechy i pójdziesz do Spowiedzi św. pojednaj się z bliźnimi. Podejdź do swoich najbliższych, do tych których w jakikolwiek sposób skrzywdziłeś i powiedz im: przepraszam i proszę o wybaczenie, (np. Przepraszam ciebie mamusiu; kocham cię naprawdę i zawsze chcę być dla ciebie dobry. Tatusiu kochany, jeśli ty przebaczysz mi wszystko, to przebaczy mi i Ojciec, który jest w niebie). Podobnie przeproś innych.
Przypominając sobie grzechy popatrz na krzyż, spójrz na oblicze Jezusa i przypomnij sobie Jego mękę. "To nie gwoździe Cię przebiły, lecz mój grzech". Słowa te wyrażają głęboką prawdę, która brzmi: wskutek moich grzechów nie jestem niewinny, na moich rękach jest ta sama krew, która płynęła z ran ukrzyżowanego Chrystusa.
Staraj się w duchu być blisko Jezusa i razem z Nim przeżywać Jego mękę. Rozważając co Chrystus wycierpiał za grzechy ludzi, a więc i za twoje, zrobisz dobry rachunek sumienia, wzbudzisz w sobie skruchę w sercu i żal doskonały. Poświęć na to większą chwilę czasu. Jak się przygotujesz w Mojej obecności, tak się i spowiadasz przede Mną. - mówi Jezus. (Dz. VI-1725) Na wstępie odmów modlitwę przed rachunkiem sumienia.
Przyjdź, Duchu Święty, pomóż mi, abym sobie grzechy dokładnie przypomniał, szczerze za nie żałował i stanowczo się poprawił. Najświętsza Maryjo Panno, Matko Jezusa i moja, módl się za mną! Święty Józefie, Aniele Stróżu mój i Ty święty Patronie (święta Patronko), bądźcie ze mną, bym godnie przystąpił do Sakramentu Pojednania z Bogiem i moimi bliźnimi.
Odmów: Ojcze nasz… Zdrowaś Mario…
Teraz uważnie przechodząc poszczególne przykazania Boskie i Kościelne, przypomnij sobie swoje grzechy. Zastanów się, ile razy zgrzeszyłeś myślą, słowem, uczynkiem lub zaniedbaniem dobrego. Pomoże ci w tym poniższy rachunek sumienia.
▲ do góry
Rachunek sumienia
I. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.
— Nie modliłem się rano, wieczorem, przy posiłkach. — Brzydko się modliłem, nienabożnie, byle jak, bez skupienia. — Modliłem się z przymusu. — Moja postawa ciała podczas modlitwy była byle jaka; czyniłem brzydki znak krzyża, brzydko klękałem. — Nie dziękowałem Bogu za wszystko dobro. — Podczas modlitwy nie byłem skupiony; dobrowolnie myślałem o innych sprawach. — Opuszczałem lekcje religii. — Nie uczyłem się prawd wiary, które katecheta polecił nauczyć się w domu. — Nie przygotowywałem się do lekcji religii. — Na lekcjach religii nie uważałem, rozmawiałem, przeszkadzałem katechecie i dzieciom. — Nie rozmawiałem z kolegami i koleżankami o Bogu i sprawach Bożych. — Nie czytałem książek religijnych, by pogłębić swą wiarę i miłość ku Bogu. — Byłem przesądny. — Nie miałem szacunku dla osób Bogu poświęconych, dla religijnych znaków i symboli, dla miejsc świętych, cmentarzy, kapliczek, przydrożnych krzyży, obrazów. — Nie nosiłem przy sobie medalika ani innych rzeczy poświęconych. — Wstydziłem się okazywać przed ludźmi swojej wiary w Boga i miłości ku Niemu. — Wstydziłem się pozdrowienia chrześcijańskiego. — Wstydziłem się nosić krzyżyk, medalik. — Lekceważyłem wykonywanie gestów religijnych, np. znaku krzyża. — Nie starałem się o przyozdabianie przydrożnych krzyży i kapliczek.
II. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremnie.
— Wymawiałem imiona święte bez uszanowania, w gniewie, w żartach. — Bluźniłem przeciw Bogu i świętym, wyrażając się obelżywie i drwiąco. — Przeklinałem (w gniewie, z przyzwyczajenia). — Przysięgałem niepotrzebnie.
III. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
— Z własnej winy opuściłem Mszę św. w niedzielę, święto nakazane (ile razy? dlaczego?). [od 30 listopada 2003 r. święta nakazane to: Boże Narodzenie, Objawienie Pańskie (6.01), Boże Ciało, Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (1.01), Wniebowzięcie NMP (15.08), Wszystkich Świętych (1.11)]. — Z własnej winy spóźniałem się na Mszę św. — Nie brałem czynnego udziału we Mszy św. przez śpiew, modlitwy, odpowiedzi oraz uważne słuchanie. — W kościele zachowywałem się niegrzecznie, zamiast modlić się i śpiewać, rozmawiałem, przeszkadzałem innym, zaczepiałem ich, śmiałem się. — Nie zachowywałem się poważnie w kościele, ale biegałem, popychałem, biłem. — W czasie kazania nie uważałem. — Nie wchodziłem do kościoła na Mszę św. (stałem przed kościołem). — Wychodziłem z Mszy św. przed jej zakończeniem. — Odciągałem innych od Mszy św., nabożeństwa. — Wygłupiałem się sam i z innymi przed kościołem. — Okłamywałem rodziców, że byłem w kościele. — Niszczyłem, zaśmiecałem kościół i jego otoczenie. — Przechodząc obok kościoła nie okazywałem szacunku obecnemu tam Jezusowi (nie wstąpiłem na modlitwę, nie przeżegnałem się, nie zdjąłem czapki). — Lekceważyłem i nie przygotowywałem się dobrze do Spowiedzi św. — Nie szanowałem i nie okazywałem czci Jezusowi w Komunii św.; lekceważyłem Komunię św.; nie dziękowałem Jezusowi, że przyszedł do mnie. — Nie brałem udziału w nabożeństwach (Gorzkie żale, Droga krzyżowa, nabożeństwo majowe, różaniec). — Wykonywałem w dni święte prace niedozwolone bez potrzeby. — Nie poświęciłem wolnego czasu rodzicom, rodzeństwu, chorym, osamotnionym.
▲ do góry
IV. Czcij ojca twego i matkę twoją.
— Byłem nieposłuszny rodzicom. — Nie szanowałem ich pracy (ubrania, obuwia, książek, różnych sprzętów i narzędzi w domu…). — Nie byłem im wdzięczny. — Nie kochałem swoich rodziców. — Często obrażałem ich w myślach, słowach. — Zasmucałem ich złym postępowaniem. — Niechętnie spełniałem ich polecenia. — Nie starałem się pomóc swoim rodzicom. — Zaniedbywałem swoje obowiązki w domu. — Odnosiłem się do rodziców w sposób ubliżający, kłóciłem się z nimi, biłem ich. — Wstydziłem się rodziców, lekceważyłem ich. — Okłamywałem rodziców, byłem wobec nich nieszczery. — Wyrządziłem rodzicom krzywdę, przykrość. — Nie przepraszałem rodziców. — Byłem niegrzeczny i nieposłuszny w szkole i na lekcjach religii. — Przeszkadzałem nauczycielom w prowadzeniu lekcji, niegrzecznie odpowiadałem, sprawiałem kłopoty. — Mówiłem źle o nauczycielach, naśmiewałem się z nich, obrażałem ich. — Nie przygotowywałem się do lekcji; niestarannie prowadzę zeszyty. — Byłem nieuczciwy na sprawdzianach, klasówkach, ściągałem. — W szkole jestem nieusłużny i niekoleżeński. — W szkole biłem się, znęcałem się nad kolegami, obgadywałem, wyśmiewałem innych, dokuczałem, przezywałem, kłóciłem się i złościłem. — Przeklinałem, mówiłem brzydkie wyrazy, opowiadałem wulgarne kawały i żarty. — Nie odwiedzałem chorych kolegów i koleżanki. — Niszczyłem przedmioty szkolne (jakie?). — Uciekałem z lekcji, ze szkoły. — Nie szanowałem ludzi starszych (dziadka, babci), nie ustępowałem miejsca, śmiałem się z nich, przedrzeźniałem, dokuczałem. — Nie odwiedzałem chorych. — Nie modlę się za chorych i nieszczęśliwych. — Żyłem w niezgodzie z rodzeństwem, kłóciłem się z nimi, przezywałem ich, biłem ich, dokuczałem im. — Zabierałem rodzeństwu ich rzeczy. — Dawałem zły przykład młodszemu rodzeństwu. — Nie opiekowałem się młodszym bratem (siostrą), nie chciałem się z nimi bawić. — Uciekałem z domu, wałęsałem się po ulicach w złym towarzystwie. — Nie miałem szacunku dla naszej Ojczyzny. — Dewastowałem i niszczyłem rzeczy przeznaczone dla wszystkich (znaki drogowe, telefony, ławki, mazałem po ścianach itd.).
V. Nie zabijaj.
— Szkodziłem sobie na zdrowiu (paliłem papierosy, nadmiernie jadłem, piłem alkohol, używałem narkotyki…). — Nie troszczyłem się o rozwój moich zdolności umysłowych. — Biłem bliźniego, nienawidziłem go i życzyłem mu złego. — Nie przebaczyłem uraz bliźnim, nie dążyłem do zgody i pojednania, mściłem się. — Zachowywałem się wobec bliźniego brutalnie, znieważyłem go, mówiłem o nim źle, przezywałem. — Nie pomagałem bliźniemu, nie dzieliłem się tym co posiadałem. — Zaniedbałem dobrze czynić chorym, biednym, smutnym, potrzebującym pomocy. — Nie potrafiłem zerwać ze złymi i niepoprawnymi kolegami. — Męczyłem (zabijałem) zwierzęta i ptaki. — Nie szanowałem przyrody; niszczyłem ją lekkomyślnie, zaśmiecałem. — Narażałem cudze i własne życie nie przestrzegając znaków drogowych. — Zbyt dużo czasu spędzałem przed telewizorem, komputerem. — Oglądałem niedobre zdjęcia i filmy, słuchałem złej muzyki, czytałem złe czasopisma i książki. — Używałem złych gier komputerowych.
▲ do góry
VI i IX. Nie cudzołóż. Nie pożądaj żony bliźniego twego.
— Myślałem, mówiłem i patrzyłem w sposób bezwstydny. — Brałem udział w nieskromnych rozmowach i śpiewach. — Oglądałem zdjęcia, czasopisma, filmy i programy telewizyjne nie przeznaczone dla dzieci. — Pisałem, rysowałem nieprzyzwoicie. — Bawiłem się nieskromnie sam, z innymi. — Pragnąłem nieskromne rzeczy oglądać, słyszeć, czynić. — Podglądałem bliźniego w łazience, toalecie.
VII i X. Nie kradnij. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.
— Ukradłem (co? komu? dlaczego?). — Brałem rodzicom pieniądze bez ich wiedzy i zgody. — Namawiałem do kradzieży, pomagałem kraść. — Przyjąłem rzecz skradzioną. — Niszczyłem rzeczy własne, cudze, wspólne. — Nie szanowałem pracy rodziców, chleba, pieniędzy, ubrania. — Nie oddałem rzeczy skradzionych, pożyczonych, znalezionych. — Oszukiwałem bliźniego. — Byłem skąpy. — Pragnąłem zabrać cudzą rzecz, zniszczyć ją.
VIII. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu.
— Kłamałem (dlaczego?). — Obmawiałem bliźniego wyjawiając jego błędy i wady bez potrzeby, z niechęci do niego, z zazdrości, z gadulstwa. — Bezpodstawnie skarżyłem na innych. — Oczerniałem bliźniego, mówiąc o nim nieprawdziwe rzeczy. — Nie odwołałem oszczerstwa. — Byłem obłudny, fałszywy. — Byłem mściwy, nie chciałem przebaczyć.— Nie dotrzymałem danego słowa. — Posądzałem bliźniego bezpodstawnie o złe postępowanie. — Poróżniłem kolegów między sobą.
▲ do góry
Przykazania kościelne.
— Zaniedbywałem Spowiedź i Komunię św. w czasie wielkanocnym. — W Adwencie, Wielkim Poście brałem udział w zabawach tanecznych. — Nie zachowywałem nakazanych postów.
Grzechy główne.
— Byłem pyszny i wynosiłem się nad drugich. — Byłem zarozumiały i chciwy. — Gardziłem biedniejszymi i słabszymi. — Byłem łakomy, skąpy, nie dzieliłem się z innymi. — Byłem zawistny, zazdrosny i nieżyczliwy dla drugich. — Często wpadałem w gniew i denerwowałem się z powodu drobiazgów. — Gniewałem się na bliźnich, kłóciłem się z nimi; byłem złośliwy. — Byłem leniwy; z lenistwa zaniedbywałem modlitwę, naukę, pracę. — Nie wykorzystywałem swoich możliwości i talentów. — Marnotrawiłem czas. — Nie pracowałem nad swoimi wadami, jak np. lenistwo, kłamstwo, niszczenie rzeczy, samolubstwo, nieposłuszeństwo.
Pytania końcowe.
— Czy mam jeszcze inne grzechy, nie wymienione w rachunku sumienia? — Czy od ostatniej spowiedzi poprawiłem się? — Jaki grzech popełniam najczęściej? Dlaczego? — Co jest moją główną wadą?
▲ do góry
Żal za grzechy i mocne postanowienie poprawy
Jeżeli w czasie rachunku sumienia rzetelnie i głęboko poznałeś i uświadomiłeś sobie swoje grzechy, to zapewne w tobie powstał swoisty ból z powodu grzechu, a nawet pewnego rodzaju obrzydzenie dla popełnionych grzechów. Jeżeli te uczucia łączą się ze szczerą wolą, by się poprawić to przeżywamy to, co w przygotowaniu do spowiedzi jest najważniejsze: żal za grzechy. Pamiętaj, że bez szczerego i głębokiego żalu, nie może być dobrej spowiedzi. Kto bez żalu przystąpiłby do Spowiedzi św., ten przyjąłby niegodnie św. sakrament i nie otrzymałby odpuszczenia grzechów. Kapłan bowiem, gdy cię rozgrzesza, sądzi, że żałujesz za grzechy swoje. Gdyby jednak wiedział, że ktoś nie ma żalu, to nie dałby mu rozgrzeszenia, bo nie wolno rozgrzeszać człowieka, który za grzechy nie żałuje.
Istnieje żal doskonały i mniej doskonały.
Żal doskonały przeżywa ten, kto zdaje sobie sprawę z tego, że grzechem zlekceważył i obraził Boga, który nas kocha i jest naszym najlepszym Ojcem.
Żal niedoskonały za grzechy jest wynikiem naszego strachu przed Bożą sprawiedliwością w życiu doczesnym lub przyszłym (czyściec, piekło, utrata nieba). Taki żal również wystarczy, aby spowiedź była ważna. Kogo bowiem nie może zbawić miłość, zbawi go bojaźń, gdyż bojaźń "jest początkiem mądrości".
Jest rzeczą jasną, że nie ma żalu ten, kto w żaden sposób żalu nie przeżywa, kto tylko pozostaje przy tym, by pośpiesznie i bezmyślnie przeczytać "żal" z książeczki.
Aby twój żal był dobry pomyśl o tym, że Pan Jezus cierpiał za wszystkie twoje grzechy, a ty każdym grzechem swoim zadałeś Mu ból, stałeś się przyczyną Jego męki i śmierci. Pomyśl, żeś przez swoje grzechy zasłużyłeś na karę Bożą; żeś Boga, najlepszego Ojca twego obraził, ale Pan Bóg chce ci przebaczyć, tak jak ojciec przebaczył synowi marnotrawnemu. Pomyśl, że Pan Jezus szuka ciebie jak zagubionej owieczki, którą chce wziąć na swoje ramiona i z powrotem przyprowadzić do swojej owczarni. Pomyśl, że każdy twój grzech odsuwa cię od Serca Pana Jezusa, a przybliża do piekła. Gdy sobie to wszystko przypomnisz i uświadomisz zrób sobie mocne postanowienie poprawy.
Obiecaj Jezusowi, że będziesz szczerze starał się nie popełniać grzechów, zwłaszcza przez unikanie sposobności do nich (złe filmy, książki, nieodpowiednie towarzystwo itp.). Obiecaj, że będziesz starał się przynajmniej nad jednym grzechem pracować (np. będziesz modlił się więcej i lepiej, natychmiast będziesz odwracał uwagę od myśli nieczystych).
Gdy zdasz sobie sprawę z tego wszystkiego, wtedy z pokorą Bogu powiedz:
Panie, Boże mój, żałuję z całego serca za wszystkie grzechy moje. Żałuję, żem Ciebie najlepszego Ojca mego zasmucił i obraził. Tyś mi tyle dobrego dał, a ja byłem tak niewdzięczny. Przebacz mi, bądź miłościw mnie grzesznemu.
Jezu Chryste, Zbawicielu mój dobry, Tyś cierpiał i umarł na krzyżu za nasze grzechy. Oto przychodzę do Ciebie z pokorą celnika i mówię: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. Przychodzę ze wstydem marnotrawnego syna, z nadzieją, że Ty okryjesz mnie ojcowskim płaszczem, że założysz mi ojcowski pierścień i ucztę mi przygotujesz. Ojcze mój, klękam przed Tobą i stopy Twoje całuję. Jezu mój, Boże ukrzyżowany, rany Twoje całuję. Chcę spotkać się z Tobą, ale przez łzy, jak Piotr, jak Magdalena, którym wszystko przebaczyłeś. Proszę, przebacz i mi; przebacz niewdzięczność moją.
Postanawiam przy pomocy Twojej łaski, poprawić życie moje i więcej nie grzeszyć.
Pragnę wynagrodzić, o ile mogę, wszelką szkodę, którą wyrządziłem. Pragnę zawsze do Ciebie należeć i przy pomocy łaski Twojej unikać wszystkich grzechów oraz okazji do nich.
Szczególnie postanawiam…(powiedz Jezusowi, co postanawiasz sobie na najbliższy okres?)
Wiem, że teraz o każdą myśl moją będą walczyć szatan i aniołowie. Matko Syna Bożego i Matko moja, doprowadź mnie do konfesjonału i broń mnie od złego. Amen.
▲ do góry
Można przed Spowiedzią św. odmówić psalm pokutny (Ps 51).
– Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość! – Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego! – Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. – Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie. – Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka. – Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości. – Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję. – Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył! – Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia! – Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! – Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego! – Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym! – Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy. – Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość! – Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę. – Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał. – Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym. – Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem! – Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.
Przed przystąpieniem do konfesjonału można odmówić "Spowiedź powszechną":
Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was bracia i siostry o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.
Zanim przystąpisz do konfesjonału przeczytaj fragment z Pisma św.:
Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. (J 20,19-23)
▲ do góry
Jezus czeka na ciebie w konfesjonale
Teraz możesz spokojnie zająć miejsce przy konfesjonale. Przystępując do konfesjonału, nie śmiej się, nie rozmawiaj, nie przeszkadzaj innym, nie biegaj od konfesjonału do konfesjonału. Z pokorą, skupiony i wyciszony stań przed konfesjonałem i nie lękaj się swego Zbawiciela. Pamiętaj, że sam Jezus czeka na ciebie w konfesjonale. On jest Bogiem miłosierdzia i twoim najlepszym przyjacielem. Kocha ciebie jak nikt na świecie. Posłuchaj, co przez św. siostrę Faustynę Kowalską mówi do ciebie:
Kiedy przystępujesz do Spowiedzi św. do tego źródła Miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja Krew i Woda, która wyszła z Serca Mojego i uszlachetnia twą duszę.
Za każdym razem, jak się zbliżasz do Spowiedzi św., zanurzaj się cały w Moim Miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł zlać na duszę twoją hojność swej łaski.
Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem Miłosierdzia. (Dz. V-1602)
O, jak droga Mi jest dusza twoja. Zapisałem cię na rękach Swoich. I wyryłeś się głęboką raną w Sercu Moim. Ja jestem siłą twoją. Ja ci dam moc do walki. Dla ciebie zstąpiłem z nieba na ziemię, dla ciebie pozwoliłem przybić się do krzyża, dla ciebie pozwoliłem otworzyć włócznią Najświętsze Serce Swoje i otworzyłem ci źródło miłosierdzia, przychodź i czerp łaski z tego źródła naczyniem ufności. Uniżonego serca nigdy nie odrzucę, nędza twoja utonęła w przepaści miłosierdzia Mojego. (Dz. V-1485)
Jak wielką radością napełnia się Serce Moje, kiedy wracasz do Mnie. Mów dziecię, wszystko bez żadnych zastrzeżeń, bo słucha cię Serce miłujące, Serce najlepszego przyjaciela. (Dz. V-1486)
Powiedz Mi o wszystkim (…), bądź szczery w postępowaniu ze Mną. Odsłoń Mi wszystkie rany swego serca. Ja je uleczę, a cierpienie twoje stanie się źródłem uświęcenia twego. Mów do Mnie po prostu, jak przyjaciel z przyjacielem. Wiedz, że słowa wypowiedziane z głębi serca, w jednej chwili wynoszą duszę na szczyty świętości. (Dz. V-1487)
▲ do góry
Spowiedź Święta
Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się
tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. (Jezus)
Aby dobrze odbyć spowiedź,
podchodząc do konfesjonału pamiętaj, abyś mówił do ucha spowiednika.
Jeżeli jesteś jeszcze mały, spowiadaj się na stojąco.
Na początku spowiedzi pozdrów kapłana słowami:
1. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Kapłan odpowie ci:
Na wieki wieków. Amen.
Następnie przeżegnaj się mówiąc:
2. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
W tym czasie kapłan kreśli nad tobą znak krzyża nic nie mówiąc.
Następnie wypowiada formułę zachęty:
Bóg niech będzie w twoim sercu, abyś skruszony w duchu wyznał swoje grzechy. Albo inna formuła zachęty.
Teraz przedstaw się. Określ swój stan, czas ostatniej spowiedzi i inne okoliczności, które pozwolą spowiednikowi lepiej wykonać swoją posługę:
3. Mam lat… Jestem uczniem klasy (?)
Ostatni raz byłem u spowiedzi (kiedy?).
Podaj datę ostatniej spowiedzi. Jeżeli jej nie pamiętasz podaj przybliżoną datę, np. ostatni raz byłem u spowiedzi około 3 tygodnie temu.
4. Pokutę wypełniłem, grzechu nie zataiłem.
Jeżeli nie wypełniłeś zadanej pokuty powiedz spowiednikowi, dlaczego jej nie wypełniłeś. Gdyby zdarzyło się nieszczęście zatajenia grzechu, powiedz o tym spowiednikowi i wymień zatajony grzech.
5. Obraziłem Boga następującymi grzechami:
Teraz wymień kolejno grzechy. Mów spokojnie i szczerze. Jezus cię słucha. Pamiętaj, abyś nigdy nie zataił grzechu! Gdy skończysz wymieniać grzechy powiedz:
6. Więcej grzechów nie pamiętam. Serdecznie za nie żałuję
i obiecuję poprawę, a ciebie ojcze duchowny proszę
o naukę, pokutę i rozgrzeszenie.
Wysłuchaj uważnie tego, co spowiednik ci powie i jaką naznaczy pokutę.
Kiedy spowiednik będzie do ciebie mówił, nadstaw ucho do krat konfesjonału. Gdy usłyszysz te lub podobne słowa:
Żałuj za grzechy,
wtedy koniecznie uklęknij (o ile spowiadałeś się na stojąco), jeszcze raz wzbudź w sobie żal doskonały i pokornie bijąc się w piersi, mów:
7. Boże przebacz mi, albo Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu.
W tym czasie kapłan wyciąga prawą rękę w twoim kierunku i wypowiada słowa rozgrzeszenia. Kiedy usłyszysz końcowe słowa rozgrzeszenia:
I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
w tym czasie przeżegnaj się i powiedz:
8. Amen.
Następnie spowiednik powie:
Wsławiajmy Pana, bo jest dobry.
Odpowiedz:
9. Bo Jego miłosierdzie trwa na wieki.
Na końcu kapłan powie:
Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w pokoju. Albo inna formuła końcowa.
Odpowiedz:
10. Amen.
Kiedy spowiednik zapuka, wstań, ucałuj stułę i powiedz:
11. Bogu niech będą dzięki.
Gdy będziesz spowiadał się po raz pierwszy, zamiast powiedzieć: Mam lat… Jestem uczniem klasy (?). Ostatni raz byłem u spowiedzi (kiedy?). Pokutę wypełniłem, grzechu nie zataiłem. (punkt 3 i 4) powiedz tak:
Jestem uczniem klasy trzeciej.
Do spowiedzi przystępuję po raz pierwszy.
Dalej postępujesz tak jak jest wyżej zapisane, od punktu nr 5.
▲ do góry
Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu
Zaraz po spowiedzi udaj się jak najbliżej tabernakulum i podziękuj Bogu za spowiedź. Odmów modlitwę:
O Boże, jak wielka jest Twoja miłość i dobroć. Oto przez usta kapłana odpuściłeś mi grzechy! Dziękuję Ci za Twoje wielkie miłosierdzie. Za popełnione grzechy pragnę szczerze pokutować. Z wdzięcznością będę się starał, aby unikać grzechów i okazji do nich. Wzmocnij mnie, Boże, w tym postanowieniu i dodaj mi siły, abym się poprawił. Proszę Cię o to przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który swoją najdroższą Krwią odkupił mnie i obmył z grzechów. Amen.
Następnie pobożnie i bez pośpiechu wypełnij zadaną pokutę, o ile jest to teraz możliwe.
Pamiętaj, Bóg w Spowiedzi św. przebacza ci całą winę. W Jego oczach nie jesteś już grzesznikiem, ale oczekuje od ciebie naprawienia tego, co zepsułeś przez grzech.
Najpierw musisz naprawić, o ile to możliwe, krzywdę i szkodę wyrządzoną bliźnim. A więc musisz oddać to, co ukradłeś; zapłacić za to, co zniszczyłeś; zwrócić, co pożyczyłeś. Jeśli cię stać, trzeba przeznaczyć odpowiednią sumę na biednych lub na cele dobroczynne. Postaraj się uczynić wszystko, aby sprostować obmowę, a zwłaszcza oszczerstwo; naprawić zgorszenie, które dałeś innym; przeprosić za obrazę; pogodzić się z tymi, z którymi się poróżniłeś.
Zadaj sobie dobrowolnie jeszcze inne pokuty za popełnione grzechy. Ofiaruj Bogu swe troski, cierpienia i prace, a przede wszystkim pracę nad sobą samym.
▲ do góry
Praca nad sobą
Byłoby pomyłką i dużym niebezpieczeństwem chodzenie do spowiedzi jedynie po to, by uzyskać ciągle na nowo odpuszczenie grzechów, bez starań o poprawę. Sakrament pokuty zobowiązuje nas do tego starania i bardzo nam w nim pomaga.
Na czym polega praca nad sobą?
a. Trzeba poznać samego siebie. Czynimy to przez rachunek sumienia (najlepiej codziennie), przyjmowanie krytycznych uwag od przyjaciół i wrogów.
b. Trzeba bardzo cierpliwie, ale spokojnie i stanowczo, wykorzeniać jedną wadę po drugiej, a starać się o przeciwne cnoty.
c. W porozumieniu ze spowiednikiem, trzeba zastanowić się, co jest do zrobienia. Powiedzmy, że ustaliliście następujące zadania: więcej pamiętać o Bogu; lepiej wykonywać swoje obowiązki; być bardziej opanowanym we współżyciu z bliźnimi. Od czego zacząć? Od tego, co najbardziej dokucza drugim.
d. Przy każdej spowiedzi (znowu w porozumieniu ze spowiednikiem) obierz sobie odpowiednie do obranego zadania postanowienie szczegółowe, np. takie: będę się starał o to, by nigdy nie odzywać się do innych, kiedy jestem bardzo zdenerwowany; poczekam, aż minie zły nastrój (z bliźnim porozmawiam później). To postanowienie codziennie kontroluj. Rano przypomnij je sobie, a wieczorem zapytaj, jak je wykonałeś. Jeśli źle, zadaj sobie pokutę, np. pomódl się za tych, których obraziłeś słowem. Tak podjęta praca nad sobą wymaga częstej spowiedzi i to u jednego i tego samego kapłana, który dobrze tobą pokieruje.
e. W pracy nad sobą nigdy nie zrażaj się tym, że ci się "nie udaje", że nie "widać poprawy". Tajemnica postępu nie na tym polega, żeby wiedzieć i widzieć ile postąpiłeś na przód (to mogłoby cię wzbić w pychę), ale na tym, by ufając Bogu i sobie, zaczynać co dzień, niemal co chwila – na nowo. Na pracę nad sobą nigdy nie jest za późno.
Wskazówki do pracy nad sobą
1. Nie wchodź w targi z żadną pokusą ani sam z nią nie walcz, ale zaraz zamknij się w Sercu Jezusa, a przy pierwszej sposobności odsłoń ją spowiednikowi, a wtenczas pokusa straci całą swą siłę.
2. Kiedy przychodzi pokusa, nie trać pokoju, przeżywaj obecność Jezusa, proś o pomoc Matkę Najświętszą i świętych.
3. Nie lękaj się ani walk duchowych, ani żadnych pokus, bo Jezus cię wspiera. Jeżeli zechcesz walczyć, wiedz, że zwycięstwo jest zawsze po twojej stronie.
4. Nie lękaj się walki. Sama odwaga często odstrasza pokusy i nie śmią na ciebie uderzyć.
5. Przez mężną walkę z pokusą oddajesz Jezusowi wielką chwałę, a dla siebie zdobywasz zasługi. Pokusa daje sposobność do okazania wierności Jezusowi.
6. Kiedy dopadną cię cierpienia, pamiętaj że do nieba nie ma innej drogi, prócz drogi krzyżowej, a jest ona najkrótsza i najpewniejsza. Wiedz o tym, że Jezus pierwszy nią przeszedł.
7. Kiedy poczujesz, że słabną twe siły, idź do spowiedzi i w Jezusie krzep duszę swoją, a nie ustaniesz w drodze.
8. Miej zawsze pewność, że Jezus patrzy na ciebie i jest z tobą.
9. Twoją siłą jest Jezus. On da ci moc do walki.
10. Nigdy nie ufaj sobie, ale całkowicie zdaj się na wolę Jezusa. Przyczyną wielu twoich upadków jest to, że wiele liczysz sam na siebie, a za mało się opierasz na Jezusie.
11. Nie pytaj o zdanie wszystkich, ale swego kierownika. Przed nim bądź szczery i prosty jak dziecko.
12. Zrób sobie postanowienie, że nigdy nie będziesz opierać się na ludziach, ale na Bogu.
13. W opuszczeniu, ciemności i różnych wątpliwościach, uciekaj się do Jezusa i do swego kierownika duchowego. On ci odpowie zawsze w imieniu Jezusa.
14. Jeden akt czystej miłości ku Jezusowi milszy Mu jest, niż tysiące hymnów dusz niedoskonałych. Jedno westchnienie czystej miłości wynagradza Jezusowi wiele zniewag, jakimi karmią Go bezbożnicy.
15. Słowa wypowiedziane z głębi serca, w jednej chwili wynoszą duszę na szczyty świętości.
16. Największą przeszkodą do świętości jest zniechęcenie i nieuzasadniony niepokój, który odbiera możność ćwiczenia się w cnocie.
Powyższe rady zostały opracowane na podstawie słów Jezusa przekazanych
św. siostrze Faustynie Kowalskiej. (Dz. V-1485(6,7,8,9); V-1560; VI-1760)
▲ do góry
Jak często należy się spowiadać?
Drugie przykazanie kościelne mówi: Przynajmniej raz w roku przystąpić do Sakramentu Pokuty. Obowiązek ten pod karą grzechu ciężkiego został nałożony na wiernych na IV Soborze Lateraneńskim w 1215 r. i trwa aż do dziś. (zob. KPK kan. 988)
Przyszło nam jednak żyć w czasach ogromnie niebezpiecznych dla duszy. Z każdej strony otoczeni jesteśmy grzechem, do którego popełnienia jesteśmy wręcz zmuszani. Diabeł dla zdobycia duszy wykorzystuje wszystkie możliwe środki.
O tym, jak często należy się spowiadać poucza nas Pan Jezus: Kiedy poczujesz, że słabną twe siły, przychodź do źródła miłosierdzia i krzep duszę swoją, a nie ustaniesz w drodze. (Dz. V-1486) Przystępuj więc do spowiedzi możliwie często, a bezzwłocznie, jeśli miałeś nieszczęście popełnić grzech ciężki.
Matka Boża w swych objawieniach poleca comiesięczną spowiedź. Macie spowiadać się raz na miesiąc. Powinniście poświęcić co miesiąc trzy dni na pojednanie się: pierwszy piątek miesiąca, a następnie sobotę i niedzielę. (1981)
Warto raz na jakiś czas, np. z racji jakichś ważnych wydarzeń w życiu, odbyć spowiedź z całego życia. Taką spowiedź powinieneś odbyć również wtedy, gdy czujesz w sercu taką potrzebę, albo gdy czujesz, że mogłeś kiedyś nie wyznać jakichś grzechów, nawet nieświadomie.
Miej swojego stałego kierownika duchowego i żyj w łasce Bożej.
▲ do góry
Spowiedź świętokradzka
Spowiedź świętokradzka – jest to zatajenie grzechu ciężkiego z pełną świadomością. Kto się dopuszcza takiego przewinienia odchodzi od konfesjonału jeszcze bardziej obciążony winą niż przed przystąpieniem do spowiedzi. Niestety zdarzają się takie wypadki. To jest straszne. Lepiej nie pójść do spowiedzi, niż dopuścić się takiego czynu. Mówiąc o spowiedzi dotykamy problemu, który przesądza o naszej wieczności, która może być dla nas szczęściem lub przekleństwem. Kiedy w grę wchodzi dusza ludzka kończą się żarty.
Jaka jest kara za świętokradczą spowiedź?
Wydarzenie to zostało opisane przez jezuitę, ojca Martina del Rio w Annałach Towarzystwa Jezusowego. Zdarzyło się to w Limie, w 1590 roku i wielu świadków złożyło zeznania pod przysięgą.
Pewna bogobojna dama miała trzy służące, w tym młodą indiańską dziewczynę, Martę. Była ona chrześcijanką, choć z czasem zarzuciła praktyki wiary i modlitwę, na korzyść próżności i przyjemności. Marta zapadła na poważną chorobę i udzielono jej Ostatniego Namaszczenia. Po zakończeniu ceremonii sakramentalnej, dziewczyna chełpiła się przed koleżankami, iż specjalnie ukryła wiele grzechów na spowiedzi. Koleżanki pobiegły natychmiast do pani domu, która zmusiła wręcz dziewczynę do wyrażenia żalu i przyrzeczenia odbycia szczerej spowiedzi. Kapłan ponownie wysłuchał spowiedzi Marty, po czym wkrótce choroba okazała się śmiertelna. Martwe ciało dziewczyny zaczęło wydzielać nieznośny swąd do tego stopnia, że przeniesiono je z domu do komórki. Zwierzęta na podwórku zaczęły nagle wydawać przeraźliwe dźwięki. Gdy po pogrzebie zgodnie ze zwyczajem spożywano posiłek w ogrodzie, wielki kamień, niewiadomo skąd, spadł nagle na stół. W pokojach służących jakaś niewidzialna siła wywracała meble i powodowała straszne hałasy. Przerażone służące postanowiły nocować razem w jednym pokoju. I tej nocy usłyszały wyraźne głosy Marty, a następnie ukazała się ich oczom płonąca zjawa zmarłej dziewczyny.
Marta powiedziała im, że z Bożego nakazu przyszła wyjawić swój los. Została potępiona za grzechy nieczystości i świętokradzkie spowiedzi aż do śmierci. Po czym dodała: — Powiedzcie coście usłyszały, aby moje nieszczęście posłużyło innym za naukę. Wtedy zjawa znikła.
Gdy nie daj Boże, zdarzyła ci się spowiedź świętokradzka wyznaj szybko ten grzech i powiedz na ilu spowiedziach dopuściłeś się tego grzechu i ile razy w takim stanie przystępowałeś do Komunii św.
opracował ks. Wiesław Podlodowski, edycja 3, dn. 21-02-2021 r.
▲ do góry
Pierwsza Spowiedź Święta
Spis treści:
1. Wprowadzenie.
2. Przekazanie białej szaty.
3. Przekazanie świecy chrzcielnej.
4. Pokropienie wodą święconą.
5. Pojednanie i modlitwa.
6. Błogosławieństwo.
7. Spowiedź Święta.
8. Symbole chrztu.
a. Biała szata.
b. Świeca chrzcielna.
c. Woda poświęcona.
d. Znak krzyża.
e. Krzyżmo święte.
Wprowadzenie
Dzień spowiedzi przed I Komunią św. jest ogromnie ważny w życiu dziecka i całej rodziny.
Zawsze pamiętajmy o tym, że największym nieszczęściem jakie może nas spotkać jest życie w stanie grzechu. Nikt z ludzi nie może nam wyrządzić większego zła od tego, które sami sobie i innym zgotujemy poprzez uporczywe trwanie w grzechu. Dlatego tak bardzo ważny jest w naszym życiu sakrament pokuty i pojednania – Spowiedź Święta. Tylko Bóg w tajemnicy konfesjonału może nas uwolnić od grzechu i jego zgubnych skutków, uleczyć poranioną duszę i na nowo wprowadzić na drogę świętości.
Postarajmy się, o ile jest to możliwe, zmobilizować całą rodzinę do pojednania z Bogiem w Spowiedzi Świętej. Niech ten dzień pojednania, potem przynajmniej raz w miesiącu, stanie się dla całej rodziny dniem duchowego odrodzenia, dniem powrotu do łaski u Boga i zachwytu tym wszystkim, co Bóg dla nas przygotował.
Na ten dzień Pierwszej Spowiedzi Świętej naszych dzieci przyjdźmy do kościoła w odświętnych strojach i duchowo przygotowani do spotkania z miłosiernym Jezusem, który czeka na nas w konfesjonale.
Jesteśmy już w kościele.
Rodzice wraz z dziećmi ustawieni są na środku kościoła, przed ołtarzem.
Pieśń na wejście: "Pod Twą obronę".
Kapłan ubrany w albę lub komżę i stułę, podchodzi do miejsca przewodniczenia i rozpoczyna nabożeństwo od znaku krzyża, pozdrowienia i wprowadzenia:
P. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
W. Amen.
P. Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami.
W. Amen.
P. Drodzy rodzice, chrzestni i wszyscy obecni!
Kochane dzieci!
Na początku tego nabożeństwa naszą pamięcią wracamy do Chrztu św., w którym przez polanie wodą i wymówienie słów sakramentalnych zostaliście uwolnieni od grzechu pierworodnego i staliście się świątynią i mieszkaniem Ducha Świętego. Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp innych sakramentów. Przez chrzest staliście się dziećmi Bożym i zostaliście włączeni do Kościoła św., stając się uczestnikami jego posłania. Na chrzcie otrzymaliście święte, nowe życie w Chrystusie i życie wieczne.
Jednak skłonność do grzechu, którą wszyscy odziedziczyliśmy po pierwszych rodzicach, doprowadziła do popełnienia grzechu, który zranił waszą duszę i obraził Boga. Sami nie potraficie się z tego uleczyć, dlatego dziś, po raz pierwszy przychodzicie do Jezusa, najlepszego lekarza, aby w tajemnicy posługi konfesjonału uleczył waszą duszę i na nowo przywrócił wam godność dziecka Bożego.
Zanim to jednak uczynicie wasi rodzice przekażą wam świecę chrzcielną i białą szatę – znaki Chrztu Świętego, w którym zostaliście uwolnieni od grzechu pierworodnego.
▲ do góry
Przekazanie białej szaty
P. Kochane dzieci! Podczas chrztu otrzymaliście białą szatę – znak nowego stworzenia w Chrystusie i znak waszej świętości. Zanim świadomie uczyniliście pierwszy ciężki grzech, Jezus mieszkał w waszych sercach tak jak mieszka w niebie. Już nie długo Jezus, prawdziwe obecny w Eucharystii na nowo zagości w waszych sercach. Biała szata z Chrztu Świętego, którą dziś przekażą wam rodzice niech przypomina wam waszą świętość po chrzcie, ale niech też stanie się widzialnym znakiem waszego zabiegania o czyste serce i święte życie.
Rodzice zwracają się w stronę swoich dzieci. To samo czynią dzieci i wpatrując się w oczy rodziców uważnie ich słuchają. Matki dzieci trzymając w dłoniach białą szatę (na wysokości serca) powtarzają wraz z ojcami i chrzestnymi za kapłanem:
N. (wypowiadamy imię dziecka) podczas twojego chrztu + nałożyliśmy na ciebie białą szatę + i staraliśmy się zachować w tobie + godność dziecka Bożego. + Dziś, przyjmij od nas tę pamiątkę Chrztu Świętego, + i zachowaj ją na zawsze, + aby nieustannie przypominała ci o życiu w świętości. + Amen.
Teraz matki przekazują białą szatę swoim dzieciom. Zaś dzieci przyjmując białą szatę (trzymamy ją w lewej ręce, blisko serca) z wielkim szacunkiem ją całują, a następnie pocałunek składają na dłoniach rodziców, jako znak szacunku i wdzięczności za wypełnianie podjętych zobowiązań podczas Chrztu św.
▲ do góry
Przekazanie świecy chrzcielnej
P. Kochane dzieci! Kiedyś wasi ojcowie zapalili dla was od paschału światło Chrystusa i wszyscy zobowiązali się go podtrzymywać w waszym życiu. Dziś uczynią to jeszcze raz i przekażą wam, drogie dzieci, tę świecę chrzcielną, która od dziś i dla was stanie się szczególnym znakiem światła Pana Jezusa i życia według Jego nauki.
Ojcowie, podejdźcie do paschału i zapalcie od niego świece chrzcielne waszych dzieci.
Ojcowie podchodzą do paschału i zapalają świece. Można to uczynić w ciszy lub podczas śpiewu: "Com, przyrzekł na chrzcie św." Po zapaleniu świec ojcowie wracają do swoich dzieci. Gdy wszyscy zapalą świece rodzice i chrzestni powtarzają za kapłanem:
N. podczas chrztu dla ciebie zapaliliśmy tę świecę + i zobowiązaliśmy się + podtrzymywać Boże światło w twoim życiu. + Z Bożą pomocą + i przy twojej współpracy + dalej będziemy to czynić. + Dziś, w dniu twojej Pierwszej Spowiedzi Świętej + przekazujemy ci tę świecę, + abyś już w pełni świadomie troszczył się o nią + oraz o światło Chrystusa w twoim życiu. + Amen.
Teraz ojcowie przekazują świece chrzcielne swoim dzieciom. Kiedy ojcowie trzymają je w dłoniach dzieci całują swoje świece chrzcielne, a następnie odbierają je od ojców (świece trzymamy w prawej ręce, płomień na wysokości oczu).
▲ do góry
Pokropienie wodą święconą
Odnowienie przyrzeczeń chrztu odbędzie się w dniu I Komunii św. Na zakończenie pierwszej części nabożeństwa kapłan przed pokropieniem zwraca się do wiernych:
P. Drogie dzieci i wszyscy tu obecni! Teraz zostaniecie pokropieni wodą święconą na pamiątkę waszego chrztu. Niech ta woda przypomni nam przyjęty chrzest, abyśmy wspólnie jeszcze raz mogli radować się z duchowych darów otrzymanych na Chrzcie Świętym. Niech też Bóg nam dopomaga, abyśmy byli wierni Duchowi, którego otrzymaliśmy.
Kapłan kropi zebranych wodą święconą. Gdy spadnie na nas poświęcona woda czynimy znak krzyża.
W tym czasie można zaśpiewać: "Jezu zostań w nas".
Po pokropieniu dzieci przekazują białą szatę i zapaloną świecę swoim rodzicom.
▲ do góry
Pojednanie i modlitwa
Kapłan w tych lub podobnych słowach zwraca się do dzieci i wszystkich obecnych:
P. Kochane dzieci! Przez szereg dni wraz z rodzicami przygotowywaliście się do waszej pierwszej spowiedzi. Został już wypełniony czas pojednania i były modlitwy przed spowiedzią, był rachunek sumienia, żal za grzechy i mocne postanowienie poprawy. Teraz jest przed nami Spowiedź Święta. Za chwilę sam Jezus będzie was słuchał i przez posługę kapłana udzieli wam rozgrzeszenia.
Kochane dzieci! Podejdźcie teraz do waszych rodziców i najbliższych i powiedzcie: Za moje grzechy przepraszam was i proszę o wybaczenie.
Rodzice i inni odpowiadają: Wybaczam ci.
Niech to pojednanie ogarnie nas wszystkich, niech z głębi naszych serc rozbrzmiewają wzajemnie wypowiadane słowa: wybaczam i przepraszam.
Gdy zakończy się czas pojednania kapłan mówi:
Jeszcze raz uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, i błagajmy Go o miłosierdzie, abyśmy jak najgodniej przystąpili do Spowiedzi Świętej.
Następuje krótkie milczenie. Potem wszyscy odmawiają wyznanie grzechów:
W. Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, ✻ i wam, bracia i siostry, ✻ że bardzo zgrzeszyłem, ✻ myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem:
Bijąc się w piersi, mówimy: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.
Dalej mówimy: Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, ✻ wszystkich Aniołów i Świętych ✻ i was, bracia i siostry, ✻ o modlitwę za mnie ✻ do Pana Boga naszego.
Kapłan prosi o odpuszczenie grzechów: Niech się zmiłuje nad wami Bóg wszechmogący, i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do żywota wiecznego.
W. Amen.
P. W Modlitwie Pańskiej, prośmy Ojca niebieskiego, aby odpuścił nam grzechy i zachował nas od złego.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, ✻ święć się imię Twoje, ✻ przyjdź królestwo Twoje, ✻ bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. ✻ Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. ✻ I odpuść nam nasze winy, ✻ jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. ✻ I nie wódź nas na pokuszenie, ✻ ale nas zbaw ode złego. Amen.
▲ do góry
Błogosławieństwo
Może zdarzyć się, że osoby, które wyspowiadają się jako pierwsze, będą czekały na ostatnich penitentów godzinę i więcej. Dlatego roztropność duszpasterska podpowiada, aby końcowe błogosławieństwo udzielić przed Spowiedzią Świętą. Wtedy takie błogosławieństwo ma podwójny wymiar: jest darem na czas spowiedzi i na rozesłanie. Przed jego udzieleniem kapłan udziela wiernym pouczenia w tych lub podobnych słowach:
P. Za chwilę rozpocznie się Spowiedź Święta. Najpierw do spowiedzi przystąpią dzieci pierwszokomunijne, a potem ich rodzice, chrzestni i pozostali wierni.
W czasie spowiedzi dzieci, pozostajemy w kościele i gorąco modlimy się za nie, aby ich pierwsza spowiedź była jak najpiękniejsza, aby zrodziło się w nich mocne pragnienie życia w łasce uświęcającej. Podczas modlitwy kierujmy swój wzrok na tabernakulum, w którym jest obecny Chrystus w Najświętszym Sakramencie. Polecajmy Mu nasze dzieci, modląc się koronką do Bożego Miłosierdzia, odmawiając różaniec, litanie i inne modlitwy.
Dzieci po spowiedzi podchodzą blisko ołtarza i klęcząc na stopniu prezbiterium (tam, gdzie jest udzielana Komunia św.) odmawiają modlitwę po spowiedzi i zadaną pokutę (pamiętajmy o książeczkach pierwszokomunijnych). Następnie zajmują miejsca w ławkach i czekają na pozostałą rodzinę przystępującą do spowiedzi.
Gdy już wszystkie dzieci się wyspowiadają, wtedy rodzice, chrzestni i pozostali wierni przystępują do spowiedzi, a dzieci modlą się za nich.
Ponieważ spowiedź może przedłużyć się w czasie, dlatego za chwilę udzielę wszystkim końcowego błogosławieństwa, tak aby każda rodzina, nie czekając na pozostałych, mogła sama zakończyć nabożeństwo i udać się do domu.
Kapłan kieruje do wiernych wezwanie: Pochylcie głowy na błogosławieństwo, lub podobne. Następnie wyciąga ręce nad ludem i odmawia modlitwę:
P. Wszechmogący Boże, Ty bronisz Twoich Wiernych nawet wtedy, gdy grzeszą, + ale z większą miłością czuwasz nad tymi, którzy szczerze służą Tobie; ✻ spraw, aby Twój lud całym sercem nawrócił się do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
P. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, ✻ Ojciec i Syn, + i Duch Święty.
W. Amen.
▲ do góry
Spowiedź Święta
P. Kochane dzieci, Jezus powiedział tak:
Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy.
Już za chwilę wspólnie będziemy uczestniczyć w niezwykłym wydarzeniu: oto Jezus przez moją kapłańską posługę uczyni cud w życiu każdego z was – uwolni was od grzechu. Nikt z ludzi nie może tego uczynić, tylko Bóg! Może jeszcze do końca tego nie rozumiecie, ale wierzcie mi, że gdyby np. zmarli, którzy odeszli z pośród nas w ostatnich latach i ujrzeli ten drugi świat, mogli jeszcze raz wrócić do życia, to każdy z nich za te słowa rozgrzeszenia bez chwili wahania oddałby wszystko co posiadał najcenniejszego, a ja każdego z nich codziennie widziałbym bez granic zaangażowanego w przeżywanie Mszy św. i ze względu na posługiwanie w konfesjonale nie miałbym już czasu na inne prace.
Chodźmy więc do Miłosiernego Jezusa, który czeka na nas w tajemnicy konfesjonału.
Teraz dzieci ustawiają się przy konfesjonale, zachowując odpowiednią odległość od osoby spowiadającej się (minimum 2 m), i w ciszy oczekują na Spowiedź Świętą. Po spowiedzi wypełniają to o czym usłyszały już od księdza.
▲ do góry
Symbole chrztu
Kochane dzieci! Niech te pamiątki Chrztu Świętego, które przekazali wam rodzice: biała szata i świeca chrzcielna, staną się dla was szczególnie cenne.
Umieśćcie je w waszych pokojach na honorowym miejscu. Można zrobić mały ołtarzyk, na pamiątki z Chrztu Świętego i I Komunii Świętej. Białą szatę, jeżeli nie jest to kaftanik, można oprawić w ramkę ze szkłem i zawiesić przy ołtarzyku, obok obrazka z I Komunii św.
Niech te znaki zawsze przypominają wam o Chrzcie Świętym, o Eucharystii i mobilizują was do życia w świętości. Niech Jezus prowadzi was przez życie, niech będzie waszym natchnieniem, a Jego wola niech się spełnia w waszym życiu.
Poniżej możecie przeczytać o niektórych symbolach Chrztu Świętego.
▲ do góry
Biała szata. W liturgii chrzcielnej po obrzędzie namaszczenia olejem krzyżma świętego, ochrzczonemu dziecku nakłada się białą szatę. Jest to bardzo piękny i wymowny znak. Obrzędowi założenia białej szaty towarzyszą słowa modlitwy, które wyjaśniają jego znaczenie: "N., stałeś się nowym stworzeniem i przyoblekłeś się w Chrystusa, dlatego otrzymujesz białą szatę. Niech twoi bliscy słowem i przykładem pomagają ci zachować godność dziecka Bożego, nieskalaną aż po życie wieczne."
W starożytności chrześcijańskiej nowo ochrzczonych ubierano w długie biały szaty, w których chodzili przez cały tydzień. Biała szata chrzcielna była faktycznym ubraniem człowieka ochrzczonego. Neofici (nowo ochrzczeni) przychodzili w tych szatach codziennie do kościoła, aby słuchać tzw. katechez mistagogicznych, głoszonych zwykle przez biskupa. W tych katechezach biskup wyjaśniał im znaczenie przyjętych sakramentów inicjacji chrześcijańskiej czyli chrztu, bierzmowania i Eucharystii. Odnowione obrzędy chrztu świętego zachowały symbol białej szaty i rubryki liturgiczne nakazują, aby była ona rzeczywiście biała i oddzielna dla każdego chrzczonego dziecka.
Obrzęd nałożenia białej szaty na ochrzczone dziecko posiada podwójną symbolikę. Najpierw trzeba zwrócić uwagę na sam fakt założenia szaty. W symbolice biblijnej szata oznacza błogosławieństwo. Obok pożywienia i dachu nad głową ubranie jest nieodzownym warunkiem ludzkiego życia. W stworzonym i uporządkowanym przez Boga świecie, szata jawi się jako znak osoby ludzkiej w jej tożsamości i odrębności. Posiadanie ubrania jest także znakiem harmonijnego i bezpiecznego życia. Odzienie to również oznaka duchowego stanu człowieka. Na skutek nieposłuszeństwa w raju człowiek utracił pierwotną szczęśliwość i odkrył, że jest nagi i bezbronny. Nagość symbolizuje stan człowieka grzesznego, który potrzebuje odkupienia i zbawienia. Nagość stała się znakiem przekleństwa. Upadły człowiek potrzebował "nowej szaty", aby wrócić do życia w jedności i harmonii z Bogiem. Tą szatą stał się Jezus Chrystus. On odkupił ludzkość ze wszystkich grzechów. Dzięki Chrystusowi ludzkość pozbyła się swojej "nagości" jako symbolu przekleństwa.
Założenie szaty chrzcielnej jest symbolem "przyobleczenia się" w Jezusa Chrystusa czyli całkowitego zjednoczenia się z Nim. Dar chrzcielnego zanurzenia w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, pociąga za sobą konieczność zmiany stylu życia czyli konieczność założenia nowej szaty. Św. Paweł Apostoł tę wewnętrzną przemianę nazywa "przyobleczniem nowego człowieka". Założona szata przypomina o konieczności radykalnej przemiany życia.
Szata chrzcielna musi być koloru białego. Kolor szaty wskazuje jakie powinno być to nowe życie człowieka ochrzczonego. W Piśmie Świętym i tradycji chrześcijańskiej biel jest kolorem światła i życia. Oznacza także świąteczną radość, podziw, triumf oraz czystość i niewinność. Biały kolor bardzo często pojawia się w ostatniej księdze Pisma Świętego czyli w Księdze Apokalipsy, która w symbolicznych obrazach ukazuje rzeczywistość nieba. W bieli przedstawiane są osoby, które towarzyszą chwale Bożej, istoty niebiańskie i wszyscy święci, którzy zostali oczyszczeni i odkupieni przez Jezusa Chrystusa. Biel jest kolorem świętości czyli życia w chwale Bożej. Na podobieństwo przemienionego Chrystusa wszyscy święci jawią się jako istoty przemienione, oczyszczone i przyobleczone w biel. Ta biel jest darem pochodzącym od samego Boga, który oczyszcza człowieka z grzechów i wybiela "szatę" jego codziennego życia.
Symbolika białej szaty chrzcielnej w sposób bardzo czytelny mówi o "przyobleczeniu się w Chrystusa". Dzięki temu człowiek staje się "nowym stworzeniem". Można powiedzieć, że przez chrzest zanurzający w Chrystusa każdy człowiek przemienia się i staje się istotą niebiańską, która jest blisko Boga. Ochrzczony odziany w białą szatę jest człowiekiem czystym i niewinnym. Już od chwili chrztu uczestniczy w jakiś sposób w chwale nieba.
Białą szatę w czasie chrztu kładzie się na dziecku, a robi to matka chrzestna, która tym samym zobowiązuje się do pomocy i czuwania, aby nowo ochrzczone dziecko zachowywało w swoim życiu czystość duszy i żyło w zgodzie z Ewangelią.
Białą szatą jest zazwyczaj kaftanik, albo kwadratowy biały materiał o wielkości korporału używanego w czasie Mszy św.
Biała szata powinna być nowa, nieużywana. Musi być ona przeznaczona dla konkretnej osoby. Nie może być to zwykła chusteczka. Nierzadko na białej szacie wyszywa się imiona dziecka oraz datę przyjęcia sakramentu Chrztu Świętego.
▲ do góry
Świeca chrzcielna. Chrzest Święty należy do jednej z największych uroczystości religijnych w życiu dziecka, jego rodziców, chrzestnych i najbliższych. To właśnie podczas Chrztu Świętego dziecko zostaje włączone do społeczności Kościoła i staje się dzieckiem Bożym. To wyjątkowe święto posiada również swoją szczególna oprawę i symbole. Jednym z ważnych znaków Chrztu Świętego jest świeca chrzcielna.
Świecę chrzcielną kupuje ojciec chrzestny. To on również podczas uroczystości zapala ją od paschału i trzyma w ręce.
Świeca do Chrztu Świętego nie jest zwykłą pamiątką; jest tylko jedna. Po raz pierwszy zapalamy ją dziecku podczas Chrztu Świętego. Po uroczystości należy ją przechować aż do Pierwszej Komunii Świętej. Wtedy to, kiedy dziecko jest już w stanie używania rozumu, przekazujemy mu świecę chrzcielną, która powinna mu towarzyszyć w kolejnych latach życia: w czasie Liturgii Wigilii Paschalnej, podczas bierzmowania i innych ważnych uroczystości religijnych, a jej ostatnia część powinna być zapalona w godzinie śmierci.
Świeca chrzcielna zapalana jest od paschału, który symbolizuje obecność Chrystusa Zmartwychwstałego. Oznacza to, że od momentu chrztu całe życie chrześcijanina ma być zespolone z Jezusem Chrystusem. Jedność z Chrystusem wyraża się w słuchaniu Jego słowa, karmieniu się Eucharystią oraz w przyjęciu Jego Ducha i kierowaniu się Jego natchnieniami w codziennym życiu.
Księgi Nowego Testamentu przedstawiają Chrystusa jako Światłość świata. On otwiera niewidomym oczy i głosi dobrą nowinę o królestwie Bożym. Jego słowo staje się światłem dla każdego człowieka, który uwierzy i przyjmie Ewangelię. Wiara w Chrystusa sprawia, że człowiek przechodzi z ciemności życia w grzechu do prawdziwego Światła, którym jest Chrystus.
Bardzo wymownym znakiem w liturgii chrzcielnej jest obrzęd wręczenia zapalonej świecy. Celebrans podaje rodzicom lub chrzestnym zapaloną świecę paschalną i mówi do nich: "Przyjmijcie światło Chrystusa." Następnie przedstawiciel każdej rodziny - ojciec lub chrzestny - zapala świecę chrzcielną swojego dziecka od paschału. Wtedy kapłan przypomina rodzicom: "Podtrzymywanie tego światła powierza się wam, rodzice i chrzestni, aby wasze dzieci, oświecone przez Chrystusa, postępowały zawsze jak dzieci światłości, a trwając w wierze, mogły wyjść na spotkanie przychodzącego Pana razem z wszystkimi świętymi w niebie."
Zapalenie świecy od paschału symbolizuje więc zapalenie wewnętrznej wiary nowo ochrzczonego dziecka. Podczas chrztu zostało ono włączone do wspólnoty Kościoła, w którym rozpoczyna życie duchowe z Bogiem. Przyjęta zatem przez rodziców i chrzestnych zapalona świeca przypomina, że to właśnie oni przyjmują na siebie odpowiedzialne zadanie. Oni mają czuwać i czynić wszystko, aby światło Chrystusa zapalone w dziecku nigdy nie zgasło. Deklarują w ten sposób, że przykładem własnego życia i mądrym oraz roztropnym wychowaniem będą to światło podtrzymywać. W dużej mierze od nich będzie zależało, czy dziecko będzie postępowało jak dziecko światłości i czy wytrwa w wierze tak, aby kiedyś odziedziczyło nagrodę światła wiecznego.
▲ do góry
Woda poświęcona. Jak bardzo ważna była woda na terenie Palestyny, ojczyzny Jezus, możemy jeszcze dziś doskonale zrozumieć, patrząc się tereny Palestyny. Mimo że minęło ponad 2 tys. lat, to nadal w dużej mierze teren ten jest pustynią, a woda jest wręcz bezcenna.
To właśnie woda stała się symbolem duchowego odrodzenia i wzrastania w Chrystusie. Woda, która oczyszcza, daje życie, uzdrawia, jest także symbolem narodzenia do życia w Chrystusie i działania Ducha Świętego. Tak więc woda stała się znakiem sakramentalnym nowego narodzenia w Bogu.
Woda nabiera swej mocy duchowej dopiero po odmówieniu nad nią modlitwy kapłana. Zostaje uświęcona mocą słów osoby konsekrowanej.
Podczas Chrztu Świętego, kapłan poświęca wodę chrzcielną, lub gdy jest już poświecona, odmawia nad nią modlitwę. W drugiej formule poświęcenia wody kapłan kończy modlitwę poświęcenia słowami: "Uświęć tę wodę, aby dziecko, które powołałeś, odrodziło się z Ducha Świętego i zostało włączone do Twojego świętego ludu."
Woda ma znaczenie oczyszczania z grzechów oraz początku nowego życia w Chrystusie, jest symbolem zjednoczenia się z Nim. Podczas Eucharystii łączona jest z winem.
W dokumentach Kościoła możemy przeczytać:
Woda jest źródłem życia i uświęcenia (KKK, 1994, 1218): "Na początku świata Twój Duch unosił się nad wodami, aby już wtedy woda nabrała mocy uświęcania."
W liturgii Wigilii Paschalnej, podczas błogosławieństwa wody chrzcielnej, Kościół uroczyście przypomina wielkie wydarzenia historii zbawienia, które były już zapowiedziami misterium chrztu (KKK, 1994, 1217): "Boże, Ty niewidzialną mocą dokonujesz rzeczy niezwykłych przez sakramentalne znaki. Ty w ciągu dziejów zbawienia przygotowałeś wodę przez Ciebie stworzoną, aby wyrażała łaskę chrztu świętego."
Podczas błogosławieństwa wody do pokropienia kapłan wspomina jej znaczenie dla życia i zbawienia człowieka: "Wysłuchaj próśb swojego ludu i pobłogosław tę wodę. Stworzyłeś ją, aby przez nią użyźniać ziemię i oczyszczać nasze ciała. Woda była również narzędziem Twojego Miłosierdzia; przez nią wyprowadziłeś Twój lud z niewoli i ugasiłeś jego pragnienie na pustyni. Prorocy zapowiedzieli wodę jako znak nowego Przymierza, które miałeś zawrzeć z ludźmi. Wreszcie przez wodę, którą Chrystus uświęcił w Jordanie, odnowiłeś w odradzającej kąpieli naszą upadłą naturę."
Warto też zwrócić uwagę na symbolikę słodkiej wody Jordanu i morskiej z Morza Martwego. Woda morska była symbolem śmierci. Należy zauważyć, że Jordan wpływał do Morza Martwego, słonowodnego jeziora bezodpływowego. Tamtejsza ludność musiała widzieć różnice obu zbiorników. Według Katechizmu Kościoła Katolickiego (KKK) ta woda mogła być zapowiedzią misterium Krzyża i udziału w śmierci Chrystusa (KKK, 1994, 1220).
▲ do góry
Znak krzyża. Znak krzyża jest ogromnie ważnym znakiem naszej wiary. To na nim dokonało się odkupienie świata. Według Katechizmu Kościoła Katolickiego "znak krzyża na początku celebracji wyciska pieczęć Chrystusa na tym, który ma do Niego należeć, i oznacza łaskę odkupienia, jaką Chrystus nabył dla nas przez swój Krzyż." (KKK, 1994, 1235). Krzyż wobec tego oznacza przynależność do Boga i zjednoczenie z Nim.
▲ do góry
Krzyżmo święte. Namaszczenie Krzyżmem Świętym, wonnym olejem poświęconym przez biskupa w Wielki Czwartek w katedrze, oznacza Boży dar duchowego umocnienia do trwania w ludzie Bożym w jedności z Chrystusem. W czasie Chrztu Świętego kapłan wraża to w słowach:
"Bóg wszechmogący, Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który cię uwolnił od grzechu i odrodził z wody i z Ducha Świętego, On sam namaszcza ciebie Krzyżmem zbawienia, abyś włączony(a) w lud Boży wytrwał(a) w jedności z Chrystusem Kapłanem, Prorokiem i Królem na życie wieczne."
Po odmówionej modlitwie w milczeniu namaszcza dziecko Krzyżmem św. na szczycie głowy.
▲ do góry
Ujednolicony porządek skrótów:
P. / W. = prowadzący (przewodniczący) / wszyscy
K. / W. = kantor / wszyscy (skrót stosowany standardowo w Liturgii Godzin)
Opracowanie: ks. Wiesław Podlodowski, 11.03.2021 r.
Pierwsza Komunia Święta
5 maja 2024 roku, godz. 11.00
6 Niedziela Wielkanocna, rok B
Aktualizacja: 16.09.2022 r.
Spis treści:
1. Wstęp.
2. Obrzędy wstępne.
a. Przed kościołem.
b. Akt pokuty.
c. Wezwania do Chrystusa Pana.
d. Hymn.
e. Kolekta.
3. Liturgia słowa.
a. Pierwsze czytanie.
b. Psalm responsoryjny.
c. Drugie czytanie.
d. Śpiew przed Ewangelią.
e. Ewangelia.
f. Prośba rodziców.
g. Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych.
h. Modlitwa wiernych.
4. Liturgia eucharystyczna.
a. Przygotowanie darów.
b. Modlitwa eucharystyczna.
5. Obrzędy Komunii.
a. Dziękczynienie po Komunii.
6. Obrzędy zakończenia.
a. Podziękowania.
7. Po Mszy św.
a. Błogosławieństwo pokarmów.
b. Przyjęcie pierwszokomunijne.
1. Wstęp
Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej jest wielkim wydarzeniem dla całej katolickiej rodziny. Takimi cichymi bohaterami tego dnia są rodzice dzieci pierwszokomunijnych. To oni z pomocą kapłana i katechetów dołożyli wszelkich starań, aby swoje dzieci przygotować do jak najgodniejszego przyjęcia Jezusa w Komunii Świętej. To oni, uczestnicząc w dzisiejszej liturgii, zapraszają Jezusa w Eucharystii do swojej rodziny, do swoich serc i co najpiękniejsze - do serca swojego dziecka, które po raz pierwszy będzie gościć Jezusa w świątyni swojego ciała.
Postarajmy się uczestniczyć w tym wydarzeniu całą rodziną i uczyńmy wszystko, aby Jezus w Najświętszym Sakramencie mógł doświadczyć naszej miłości w naszych sercach, w naszych domach i w naszej rodzinie – dzisiaj i każdego dnia.
Na uroczystość I Komunii św. rodzice przygotowują:
1. Kościół (sprzątanie i wystrój), 2. kwiaty na podziękowania, 3. kwiaty na dar ołtarza (zebrane z ogródków przydomowych), 4. dar ołtarza (…), 5. winogron (2 lub 3 kiście winogronu), 6. bochen chleba na dar ołtarza i po jednym chlebku dla dzieci pierwszokomunijnych (umieszczamy je obok ołtarza).
W kościele należy przygotować:
1. Mikrofon bezprzewodowy, 2. kociołek z wodą świeconą i kropidło, 3. stolik nakryty białym obrusem, a na nim dary ołtarza: a) kwiaty, b) różaniec, c) chleb i winogron (na tacach), d) hostia i komunikanty dla dzieci, e) wino i woda, f) dar ołtarza.
▲ do góry
2. Obrzędy wstępne
2a. Przed kościołem
Wyjście procesyjne z zakrystii przez środek kościoła w kolejności:
1. turyferarz, 2. krucyferariusz, 3. akolici, 4. ministranci, 5. kapłan.
Dzwonek na rozpoczęcie Mszy św.
Pieśń na wejście (2 zwrotki): Pod Twą obronę.
Kiedy dojdziemy do schodów przed kościołem, rozchodzimy się na lewo i prawo, zostawiając środek wolny, tak aby mógł przejść kapłan.
Kapłan rozpoczyna Mszę św. od znaku krzyża, a następnie pozdrawia dzieci, rodziców i cały lud, wyrażając radość z możliwości doprowadzenia dzieci do Stołu Pańskiego. Potem rodzice błogosławią swoje dzieci.
P. W imię Ojca i Syna, ✢ i Ducha Świętego.
W. Amen.
P. Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami.
W. Amen.
P. Drodzy rodzice, chrzestni i wszyscy obecni! Kochane dzieci!
Serdecznie was witam w tym najświętszym miejscu w parafii, które już ponad 400 lat temu wybrał dla nas Bóg. To miejsce jest dla nas bramą do nieba. Tu w Najświętszym Sakramencie w dzień i w noc z wszelkimi łaskami czeka na nas miłosierny i kochający Pan, który chce zamieszkać w każdym z nas i prowadzić nas przez życie do nieba.
Dzisiaj przeżywamy wielką uroczystość w waszym życiu. Oto po raz pierwszy przyjmiecie Komunię Świętą. Jezus w Niej obecny przyjdzie do waszych serc.
Za was, za waszych rodziców i wasze rodziny składam tę Najświętszą Ofiarę Mszy Świętej.
Kochane dzieci, poproście teraz waszych rodziców o błogosławieństwo na ten święty czas.
Dzieci zwracają się w stronę rodziców i patrząc im w oczy proszą o błogosławieństwo:
Błogosław Ojcze, błogosław Matko ✻ dłońmi swoimi. Gdy dziś Chrystusa mam przyjąć ✻ wspólnie z innymi. Na świętą chwilę, w radości czy udręce ✻ niech błogosławią nam rodziców ręce.
Teraz rodzice (za nimi chrzestni) wyciągają ręce w stronę głowy swojego dziecka, i powtarzając za kapłanem słowa błogosławieństwa, czynią nad dzieckiem znak krzyża.
Niech Cię błogosławi ✻ i ochrania Bóg: ✻ Ojciec i Syn, ✢ i Duch Święty.
W tym czasie dzieci żegnają się i mówią:
W. Amen.
Następnie całują ręce swoich rodziców; jest to znak szacunku i wdzięczności za ich błogosławieństwo i doprowadzenie do I Komunii św.
Rozpoczyna się procesja do ołtarza. Wracamy w takiej samej kolejności, jak przyszliśmy przed kościół. Za kapłanem idą dzieci pierwszokomunijne, za nimi ich rodzice, chrzestni i pozostali wierni.
Idąc do ołtarza śpiewamy: Idzie mój Pan.
Po dojściu do ołtarza wszyscy zajmują przygotowane miejsca (nie siadamy). Dziecko pierwszokomunijne, które będzie śpiewać, idzie do ambonki i rozpoczyna śpiew.
Śpiewamy: Oto jest dzień.
Dziecko pierwszokomunijne: _________________________________________________________________
W tym czasie kapłan całuje ołtarz i zasypuje kadzidło do trybularza, po czym w asyście dwóch ministrantów okadza ołtarz.
▲ do góry
2b. Akt pokuty
Kiedy będzie kończyć się pieśń, wyznaczone dziecko pierwszokomunijne udaje się w stronę ambonki, aby odczytać wprowadzenie do aktu pokuty.
Dziecko pierwszokomunijne: _________________________________________________________________
Panie Jezu, wiemy jak bardzo nas kochasz. Stajemy tu przed Tobą ze skruchą w sercu. To Ty wziąłeś na siebie nasze grzechy, byśmy mogli z ufnością nazywać Boga Ojcem. Tak często przyrzekamy poprawę i przebaczasz nam, więc przebacz jeszcze i ten raz, gdy z żalem przepraszamy śpiewając: Przepraszam Cię Boże…
Dzieci i wierni śpiewają akt pokuty: Przepraszam, Cię Boże...
Kapłan prosi o odpuszczenie grzechów:
P. Niech się zmiłuje nad wami Bóg wszechmogący, i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do żywota wiecznego.
W. Amen.
▲ do góry
2c. Wezwania do Chrystusa Pana
Następują wezwania do Chrystusa, jeżeli nie użyto trzeciej lub czwartej formy aktu pokuty:
P. Panie, zmiłuj się nad nami.
W. Panie, zmiłuj się nad nami.
P. Chryste, zmiłuj się nad nami.
W. Chryste, zmiłuj się nad nami.
P. Panie, zmiłuj się nad nami.
W. Panie, zmiłuj się nad nami.
▲ do góry
2d. Hymn
Jeżeli jest to przewidziane, śpiewa się lub odmawia hymn "Chwała na wysokości Bogu". Hymn może rozpocząć kapłan albo śpiewacy, albo wszyscy obecni.
Chwała na wysokości Bogu, ✻ a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. ✻ Chwalimy Cię. ✻ Błogosławimy Cię. ✻ Wielbimy Cię. ✻ Wysławiamy Cię. ✻ Dzięki Ci składamy, ✻ bo wielka jest chwała Twoja. ✻ Panie Boże, Królu nieba, ✻ Boże Ojcze wszechmogący. ✻ Panie, Synu Jednorodzony, ✻ Jezu Chryste. ✻ Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. ✻ Który gładzisz grzechy świata, ✻ zmiłuj się nad nami. ✻ Który gładzisz grzechy świata, ✻ przyjm błaganie nasze. ✻ Który siedzisz po prawicy Ojca, ✻ zmiłuj się nad nami. ✻ Albowiem tylko Tyś jest święty. ✻ Tylko Tyś jest Panem. ✻ Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. ✻ Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. ✻ Amen.
▲ do góry
2e. Kolekta
Po skończeniu hymnu kapłan ze złożonymi rękami mówi:
P. Módlmy się.
Wszyscy razem z kapłanem modlą się przez pewien czas w milczeniu.
W tym czasie wzbudzamy w sobie intencję naszego uczestniczenia we Mszy św., np. Boże, proszę Cię o Twoje błogosławieństwo dla mojego dziecka.
Kiedy kapłan rozpoczyna modlitwę lektor czytający pierwsze czytanie, powoli i dostojne, udaje się do ambonki.
Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę. Po jej ukończeniu lud odpowiada:
W. Amen.
▲ do góry
3. Liturgia słowa
Podczas czytań uważnie słuchamy słowa. Siedząc nie zakładamy nogi na nogę, tułów wyprostowany, oczy zwracamy w stronę wypowiadającego słowa.
Lektor (dziecko pierwszokomunijne) udaje się na ambonę i odczytuje pierwsze czytanie, którego wszyscy słuchają, siedząc. Aby zaznaczyć koniec czytania lektor dodaje: Oto słowo Boże. Wszyscy odpowiadają: Bogu niech będą dzięki.
Lektor 1: ________________________________________________________________
Pierwsze czytanie
Dz 10, 25-26. 34-35. 44-48
Powołanie pogan do Kościoła
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, padł mu do nóg i oddał mu pokłon. Piotr podniósł go ze słowami: «Wstań, ja też jestem człowiekiem».
Wtedy Piotr przemówił: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie».
Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga.
Wtedy odezwał się Piotr: «Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?». I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa.
Potem uprosili go, aby zabawił u nich jeszcze kilka dni.
Oto słowo Boże.
W. Bogu niech będą dzięki.
▲ do góry
Kiedy lektor kończy czytanie mówiąc: „Oto słowo Boże,” kantor wstaje i udaje się do ambonki, aby zaśpiewać psalm.
Psalmista, czyli kantor (pierwszokomunijne dziecko) śpiewa lub recytuje psalm, a wszyscy powtarzają refren.
Kantor 1: ____________________________________________________________________________
Psalm responsoryjny
Ps 98 (97), 1. 2-3ab. 3cd-4 (R.: por. 2b)
Refren: Wobec narodów objawił zbawienie.
albo: Alleluja.
1 Śpiewajcie Panu pieśń nową, ✻
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica ✻
i święte ramię Jego.
Refren.
2 Pan okazał swoje zbawienie, ✻
3 na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją ✻
dla domu Izraela.
Refren.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi ✻
zbawienie Boga naszego.
4 Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, ✻
cieszcie się, weselcie i grajcie.
Refren.
▲ do góry
Kiedy rozpoczyna się ostatni refren psalmu, lektor 2 wstaje i udaje się do ambonki.
Drugie czytanie, lektor odczytuje z ambony, jak poprzednio.
Lektor 2: ________________________________________________________________
Drugie czytanie
1 J 4, 7-10
Powszechne kapłaństwo
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła
Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Oto słowo Boże.
W. Bogu niech będą dzięki.
▲ do góry
Podobnie jak przy pierwszym czytaniu na słowa lektora: „Oto słowo Boże,” kantor wstaje i udaje się do ambonki, aby zaśpiewać Alleluja.
Wszyscy powstają. Następuje Alleluja lub inny śpiew przed Ewangelią. W tym czasie turyferarz i nawikulariusz podchodzą do kapłana, który stojąc, nakłada kadzidło. Po jego nałożeniu akolici ze świecami podchodzą do ambony.
Kantor 2: ____________________________________________________________________________
Śpiew przed Ewangelią
J 14, 6
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
▲ do góry
Kapłan udaje się na ambonę. Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, towarzyszą mu ministranci z kadzidłem i ze świecami.
Ewangelia
J 15, 9-17
Przykazanie miłości
Na ambonie kapłan mówi:
P. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
✠ Słowa Ewangelii według świętego Jana
Równocześnie czyni znak krzyża na księdze
oraz (razem z wiernymi) na czole, ustach i piersi.
W. Chwała Tobie, Panie.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go prosicie w imię moje.
To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».
Oto słowo Pańskie.
W. Chwała Tobie, Chryste.
Po odczytaniu Ewangelii, kapłan całuje księgę, mówiąc cicho: „Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.” Następnie kapłan wygłasza homilię. Wszyscy słuchają, siedząc.
▲ do góry
3f. Prośba rodziców
Rodzice: ________________________________________________________________________________________
Wszyscy powstają. Rodzice podchodzą do mikrofonu i twarzą zwróceni w stronę kapłana mówią:
Czcigodny Księże Proboszczu!
Przed kilkoma laty, z troską i miłością katolickich rodziców przynieśliśmy nasze dzieci do Kościoła, prosząc dla nich o chrzest, łaskę i wiarę. To święte, Boże życie, które otrzymały na Chrzcie Świętym, chcieliśmy w nich podtrzymywać i rozwijać. Sami, tak jak potrafiliśmy, mówiliśmy im o Bogu i składali świadectwo wiary. Potem dbaliśmy o to, aby na lekcjach religii bardziej poznały Chrystusa i pokochały Go swoim dziecięcym sercem.
Dziś, wobec zgromadzonej tu rodziny i wspólnoty parafialnej, prosimy Cię, Księże Proboszczu, abyś w czasie tej uroczystej Mszy Świętej udzielił naszym dzieciom Pierwszej Komunii Świętej.
Pragniemy bowiem, aby z Jezusem przeszły przez życie, aby były radością naszą, Kościoła świętego i naszej Ojczyzny.
P. Naszym prawdziwym szczęściem jest dzielić się Bogiem z innymi. Dlatego też uczynimy to z wielką radością. Kochane dzieci, powiedzcie same, czego w dniu dzisiejszym najbardziej j oczekujecie?
Dzieci: Gorącym pragnieniem naszych dziecięcych serc ✻ jest przyjąć kochanego Pana Jezusa ✻ i mieć Go na zawsze. ✻ Z Nim będziemy lepsi, ✻ będziemy bardziej kochać naszych rodziców ✻ i wszystkich ludzi.
▲ do góry
3g. Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych
P. Drogie dzieci. Zaraz po waszym urodzeniu rodzice i chrzestni prosili dla was o Chrzest św. i zobowiązali się, że wychowają was w wierze i nauczą tak żyć, jak przystoi dzieciom Bożym. Teraz nadeszła chwila w waszym życiu, abyście same wyznały wiarę i wyrzekły się zła. Uczyńcie to przy zapalonej świecy paschalnej, od której kiedyś wasz ojciec zapalił dla was świecę chrzcielną. Zatem pytam się was, drogie dzieci:
P. Czy wyrzekacie się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
Dzieci: Wyrzekamy się.
P. Czy wyrzekacie się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby was grzech nie opanował?
Dzieci: Wyrzekamy się.
P. Czy wyrzekacie się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?
Dzieci: Wyrzekamy się.
P. Teraz wyznajcie razem z wszystkimi swoją wiarę:
Czy wierzycie w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
W. Wierzymy.
P. Czy wierzycie w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca, którego dzisiaj przyjmujecie pod postacią Chleba do waszych serc?
W. Wierzymy.
P. Taka jest nasza wiara, taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Panu Naszym.
W. Amen.
Ministrant z kropidłem i wodą święconą podchodzi do kapłana. Teraz kapłan kropi dzieci i wszystkich wiernych wodą święconą (na pamiątkę chrztu). Gdy spadnie na nas poświęcona woda czynimy znak krzyża.
W tym czasie można zaśpiewać: Jezu zostań w nas lub inną pieśń.
▲ do góry
3h. Modlitwa wiernych
Rodzice i dzieci: ________________________________________________________________________________________
Rodzice wraz z dziećmi podchodzą do mikrofonu i po wstępie kapłana odczytują wezwania modlitwy.
P. Przez Jezusa Chrystusa, który z miłością przygarniał ku sobie dzieci i mówił, iż takich jest królestwo niebieskie, zanośmy wspólne błagania do Boga w ich intencjach oraz całego Kościoła i świata.
Ojciec:
1. Módlmy się za Ojca Świętego Franciszka, ✻ aby otwierał Chrystusowi ✻ granice państw i drzwi serc wszystkich ludzi.
Śpiew: Wysłuchaj nas Panie, do Ciebie wołamy, wysłuchaj, prosimy Cię.
Matka:
2. Módlmy się za naszych biskupów, ✻ za naszego Księdza Proboszcza i wszystkich duszpasterzy, ✻ aby służyli Kościołowi na wzór Chrystusa, Dobrego Pasterza.
Chłopiec:
3. Módlmy się za naszych rodziców i chrzestnych, ✻ aby Bóg obdarzył ich zdrowiem i błogosławieństwem ✻ w codziennej pracy i w trudach wychowania dzieci.
Dziewczynka:
4. Módlmy się za dzieci, które przystąpiły do Pierwszej Komunii Świętej, ✻ aby eucharystyczne spotkanie złączyło ich serca ✻ trwałą przyjaźnią z Chrystusem.
Chłopiec:
5. Módlmy się za dzieci, które nie znają jeszcze Chrystusa, ✻ aby z pomocą swych bliskich ✻ poznały wspaniałe światło Jego Ewangelii.
Dziewczynka:
6. Módlmy się za nas tu zebranych, ✻ abyśmy umocnieni słowem Bożym i Eucharystią ✻ z ufnością szli w nasze życie.
P. Wszechmogący Boże, który pokornych hojnie obdarzasz łaską, ✻ wysłuchaj naszych modlitw ✻ i spraw, aby ci, za których się modlimy, cieszyli się zawsze Twoją pomocą. Przez Chrystusa, Pana naszego.
▲ do góry
4. Liturgia eucharystyczna
4a. Przygotowanie darów
Po liturgii słowa rozpoczyna się śpiew na przygotowanie darów. W tym czasie ministranci umieszczają na ołtarzu korporał (palkę), puryfikaterz, kielich i mszał.
Wypada, aby wierni zaznaczyli swój udział w ofierze, przynosząc albo chleb i wino potrzebne do sprawowania Eucharystii, albo inne dary na potrzeby kościoła i ubogich. Ofiary wiernych może przyjmować kapłan przy pomocy ministrantów. Składa się je w odpowiednim miejscu. Natomiast chleb i wino przeznaczone do sprawowania Eucharystii zanosi się na ołtarz. Przyjmuje się także pieniądze lub inne dary na rzecz ubogich lub na potrzeby kościoła, przyniesione przez wiernych lub zebrane w kościele, dlatego dary te składa się w odpowiednim miejscu w prezbiterium, lecz poza ołtarzem.
Gdy rozpocznie się 6 wezwanie modlitwy wiernych, niosący dary ołtarza podchodzą do stolika z przygotowanymi darami, biorą je i ustawiają się do procesji z darami. Pomagają im w tym rodzice.
Komentator: _________________________________________________________________________________
Cichy podkład muzyczny: Cóż Ci, Jezu damy.
Składanie darów. Teraz dzieci pierwszokomunijne wraz ze swoimi rodzicami zbliżają się w procesji do ołtarza. Jezusowi składają w darze:
1. Świecę chrzcielną – pamiątkę chrztu i włączenia nas do Kościoła świętego.
Świeca: __________________________________________________________________________________________
2. Białą szatę – znak naszej świętości otrzymanej na chrzcie świętym.
Szata: _________________________________________________________________________________________
3. Do ołtarza przynosimy kwiaty i różaniec – znak naszego oddania i miłości do Maryi, Matki Jezusa.
Kwiaty i różaniec: ____________________________________________________________________________
4. Przyrzeczenia – składamy Bogu w darze wyrzeczenie się do 18 roku życia picia alkoholu, palenia papierosów i używania jakichkolwiek środków odurzających; – jest to zadośćuczynienie Bogu za grzechy świata.
Przyrzeczenia: ________________________________________________________________________________
5. Do ołtarza przynosimy nasz dar komunijny: ....................................
Dar komunijny: _______________________________________________________________________________
6. Przynosimy winogron i chleb – pożywienie dla ciała.
Winogron i chleb: _____________________________________________________________________________
7. Do ołtarza przynosimy:
wino – które stanie się w czasie konsekracji prawdziwą Krwią Jezusa,
chleb – który kapłan przemieni w prawdziwe Ciało Jezusa.
Wino i chleb: ________________________________________________________________________________
Na przygotowanie darów śpiewamy: Sercem kocham Jezusa.
Śpiewają: ____________________________________________________________________________________
▲ do góry
W tym czasie kapłan, stojąc przy ołtarzu, bierze patenę z chlebem, unosi ją nieco nad ołtarzem i mówi cicho:
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, ✻ bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, ✻ który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; ✻ Tobie go przynosimy, ✻ aby stał się dla nas chlebem życia.
Następnie składa patenę z chlebem na korporale. Jeżeli nie wykonuje się śpiewu, kapłan może odmówić te słowa głośno, wtedy wszyscy odpowiadają:
W. Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
Diakon lub kapłan wlewa wino i nieco wody do kielicha, mówiąc:
Przez to misterium wody i wina ✻ daj nam, Boże, udział w Bóstwie Chrystusa, ✻ który przyjął nasze człowieczeństwo.
Potem kapłan bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi cicho:
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, ✻ bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, ✻ który jest owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; ✻ Tobie je przynosimy, ✻ aby stał się dla nas napojem duchowym.
Następnie składa kielich na korporale. Jeżeli nie wykonuje się śpiewu, kapłan może odmówić te słowa głośno, na końcu wszyscy odpowiadają:
W. Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
Potem kapłan pochylony mówi cicho:
Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą ✻ w duchu pokory i z sercem skruszonym; ✻ niech nasza Ofiara tak się dzisiaj dokona ✻ przed Tobą, Panie Boże, ✻ aby się Tobie podobała.
Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, kapłan okadza dary i ołtarz, po czym diakon lub ministrant może okadzić kapłana i lud.
Kapłan stojąc z boku ołtarza, myje ręce, mówiąc cicho:
Obmyj mnie, Panie, z mojej winy ✻ i oczyść mnie z grzechu mojego.
Następnie, stojąc przed środkiem ołtarza, kapłan zwrócony do ludu, rozkładając i składając ręce, mówi:
Módlcie się, ✻ aby moją i waszą Ofiarę ✻ przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący.
Wszyscy odpowiadają:
W. Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich ✻ na cześć i chwałę swojego imienia, ✻ a także na pożytek nas i całego Kościoła świętego.
Następnie kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę nad darami; po jej ukończeniu wszyscy odpowiadają:
W. Amen.
▲ do góry
4b. Modlitwa eucharystyczna
Prefacja
Kapłan rozpoczyna Modlitwę euchrystycznę, rozkładając ręce, mówi:
P. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
P. W górę serca.
W. Wznosimy je do Pana.
P. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W. Godne to i sprawiedliwe.
Kapłan odmawia prefację z rękami rozłożonymi. Przy końcu prefacji składa ręce i razem z wiernymi kończy prefację, śpiewając lub głośno mówiąc:
W. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. ✻ Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. ✻ Hosanna na wysokości. ✻ Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. ✻ Hosanna na wysokości.
Druga Modlitwa euchrystyczna
Kapłan może odmówić jedną z dziesięciu modlitw eucharystycznych (wśród Modlitw eucharystycznych są dwie Modlitwy o tajemnicy pojednania i trzy Modlitwy z udziałem dzieci). W niniejszym opracowaniu jest podana Druga Modlitwa euchrystyczna. Używane skróty w mszale: GC – główny celebrans; 1K – pierwszy koncelebrans; 2K – drugi koncelebrans; WK – wszyscy koncelebransi.
Kapłan z rozłożonymi rękami mówi:
GC Zaprawdę, święty jesteś, Boże, ✻ źródło wszelkiej świętości.
Odmawia się w niedziele, w które nie wypada inne wspomnienie.
Dlatego stajemy przed Tobą ✻ i zjednoczeni z całym Kościołem ✻ uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, ✻ w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał ✻ i zesłał na Apostołów Ducha Świętego. ✻ Przez Chrystusa prosimy Ciebie, wszechmogący Boże:
Kapłan składa ręce i trzymając je wyciągnięte nad darami, mówi:
Zawsze, kiedy kapłan wzywa Ducha Świętego nad darami (widzialny znak - wyciąga ręce nad darami) – klękamy na oba kolana i wpatrujemy się w kapłana.
WK Uświęć te dary ✻ mocą Twojego Ducha,
składa ręce i robi jeden znak krzyża nad chlebem i kielichem, mówiąc:
aby stały się dla nas Ciałem ✢ i Krwią ✻ naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Składa ręce. W formułach, które następują, słowa Chrystusa należy wymawiać starannie i wyraźnie, bo tego wymaga ich znaczenie.
On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę,
Bierze chleb, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął chleb i dzięki Tobie składając, ✻ łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
lekko się pochyla.
Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy:
to jest bowiem Ciało moje,
które za was będzie wydane.
Ukazuje ludowi konsekrowaną hostię, składa ją na patenie i przyklęka.
W tym czasie z wielką wiarą wpatrujemy się w Hostię, którą kapłan ukazuje ludowi. W Hostii już jest obecny Jezus, którego przez chwilę możemy adorować w milczeniu, albo z wielką wiarą i jak najpiękniej wypowiadając w ciszy słowa, np. „Jezu, ufam Tobie!”, albo „Któryś, za nas cierpiał rany…” lub inne. Kiedy kapłan składa na korporale konsekrowaną Hostię i oddaje Jej cześć poprzez przyklęknięcie, w tym czasie pochylamy nasze głowy, na znak wielkiego szacunku dla Jezusa.
Dalej, wpatrujemy się w kapłana i wsłuchujemy się w każde wypowiedziane słowo. Przy ukazaniu ludowi kielicha z Najświętszą Krwią Pana Jezusa, postępujemy tak jak wyżej.
Następnie kapłan mówi:
Podobnie po wieczerzy
Bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął kielich ✻ i ponownie dzięki Tobie składając, ✻ podał swoim uczniom, mówiąc:
lekko się pochyla.
Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:
to jest bowiem kielich Krwi mojej
nowego i wiecznego przymierza,
która za was i za wielu będzie wylana
na odpuszczenie grzechów.
To czyńcie na moją pamiątkę.
Ukazuje ludowi kielich, stawia go na korporale i przyklęka. Następnie rozpoczyna jedną z czterech aklamacji; aklamacja pierwsza:
GC Oto wielka tajemnica wiary.
W. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, ✻ wyznajemy Twoje zmartwychwstanie ✻ i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.
Następnie z rozłożonymi rękami mówi:
WK Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna, ✻ ofiarujemy Tobie, Boże, Chleb życia i Kielich zbawienia ✻ i dziękujemy, że nas wybrałeś, ✻ abyśmy stali przed Tobą i Tobie służyli.
Pokornie błagamy, ✻ aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, ✻ przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa.
1K Pamiętaj, Boże, o Twoim Kościele na całej ziemi. ✻ Spraw, aby lud Twój wzrastał w miłości ✻ razem z naszym Papieżem N., naszym Biskupem N. □ ✻ oraz całym duchowieństwem.
2K Pamiętaj także o naszych zmarłych braciach i siostrach, ✻ którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, ✻ i o wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. ✻ Dopuść ich do oglądania Twojej światłości. ✻ Prosimy Cię, zmiłuj się nad nami wszystkimi ✻ i daj nam udział w życiu wiecznym ✻ z Najświętszą Bogurodzicą Dziewicą Maryją, ✻ ze świętym Józefem, Jej Oblubieńcem, ✻ ze świętymi Apostołami, ✻ (ze świętym N.)
Wymienia się imię świętego z dnia lub patrona.
i wszystkimi Świętymi, ✻ którzy w ciągu wieków podobali się Tobie, ✻ abyśmy z nimi wychwalali Ciebie
Składa ręce.
przez Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.
Kapłan bierze patenę z hostią i kielich i podnosząc je, mówi:
WK Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie ✻ Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, ✻ w jedności Ducha Świętego ✻ wszelka cześć i chwała, ✻ przez wszystkie wieki wieków.
W. Amen.
▲ do góry
5. Obrzędy Komunii
Gdy lud odpowie: Amen, kapłan stawia patenę i kielich na ołtarzu.
W zależności od okresu liturgicznego kapłan ze złożonymi rękami mówi:
Nazywamy się dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy, dlatego ośmielamy się mówić:
Kapłan rozkłada ręce i razem z ludem mówi dalej:
W. Ojcze nasz, któryś jest w niebie, ✻ święć się imię Twoje, ✻ przyjdź królestwo Twoje, ✻ bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. ✻ Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. ✻ I odpuść nam nasze winy, ✻ jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. ✻ I nie wódź nas na pokuszenie, ✻ ale nas zbaw ode złego.
Z rozłożonymi rękami kapłan mówi dalej:
Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego ✻ i obdarz nasze czasy pokojem. ✻ Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, ✻ abyśmy zawsze wolni od grzechu ✻ i bezpieczni od wszelkiego zamętu, ✻ pełni nadziei oczekiwali ✻ przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Kapłan składa ręce. Lud kończy modlitwę, odpowiadając:
W. Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.
Wstęp do tej modlitwy można dostosować do okresu liturgicznego.
Kapłan z rozłożonymi rękami mówi głośno:
Panie Jezu Chryste, ✻ w dniu zmartwychwstania pozdrowiłeś uczniów słowami: ✻ Pokój wam. ✻ Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, ✻ lecz na wiarę swojego Kościoła ✻ i zgodnie z Twoją wolą ✻ napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności.
Składa ręce.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W. Amen.
Kapłan, rozkładając i składając ręce, mówi:
Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.
W. I z duchem twoim.
Następnie, jeżeli okoliczności za tym przemawiają, diakon lub kapłan mówi:
Przekażcie sobie znak pokoju.
Wszyscy według miejscowego zwyczaju okazują sobie wzajemnie pokój i miłość; kapłan przekazuje znak pokoju diakonowi lub ministrantowi.
Następnie bierze hostię, łamie ją nad pateną i cząstkę wpuszcza do kielicha, mówiąc cicho:
Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa, ✻ które łączymy i będziemy przyjmować, ✻ niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne.
W tym czasie śpiewa się lub mówi:
W. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
W. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
W. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.
Jeżeli łamanie chleba trwa dłużej, można ten śpiew wielokrotnie powtórzyć.
Przy ostatnim powtórzeniu mówi się: Obdarz nas pokojem.
Następnie kapłan ze złożonymi rękami mówi cicho:
Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, ✻ Ty z woli Ojca, ✻ za współdziałaniem Ducha Świętego, ✻ przez swoją śmierć dałeś życie światu, ✻ wybaw mnie przez najświętsze Ciało i Krew Twoją ✻ od wszystkich nieprawości moich i od wszelkiego zła; ✻ spraw także, ✻ abym zawsze zachowywał Twoje przykazania, ✻ i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie.
Albo:
Panie Jezu Chryste, ✻ niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej ✻ nie ściągnie na mnie wyroku potępienia, ✻ lecz dzięki Twemu miłosierdziu niech mnie chroni ✻ oraz skutecznie leczy moją duszę i ciało.
Kapłan przyklęka, bierze hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad kielichem (bądź pateną), zwrócony do ludu, głośno mówi:
Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. ✻ Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
W tym czasie wpatrujemy się w ukazaną przez kapłana Hostię i kielich z Krwią Pańską i jak najpiękniej, z głębi serca i z mocną wiarą mówimy do Jezusa, który za chwilę w konsekrowanym Chlebie – Komunii Świętej, przyjdzie do naszych serc: „Panie nie jestem godzien…”
Razem z ludem jeden raz dodaje:
W. Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ✻ ale powiedz tylko słowo, ✻ a będzie uzdrowiona dusza moja.
Kapłan zwrócony do ołtarza mówi cicho:
Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
Ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa. Następnie bierze kielich i mówi cicho:
Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
Ze czcią przyjmuje Krew Chrystusa.
Zaraz po powstaniu z klęczek, dzieci ustawiają się do przyjęcia I Komunii św. Z żywą wiarą i z głęboką czcią zbliżają się do Najświętszego Sakramentu. Po dojściu do klęcznika (parami), przyklękamy, a po powstaniu składamy obie ręce na sercu i czekamy, aby uklęknąć na klęczniku. Gdy już to uczynimy i kapłan podejdzie do nas z Komunią św., wtedy odchylamy lekko głowę do tyłu i wpatrujemy się w uniesioną przez kapłana Eucharystię (komunikant), i wsłuchujemy się w jego słowa. Kiedy powie „Ciało Chrystusa”, odpowiadamy „Amen” i otwieramy usta, lekko wyciągając na dolną wargę język, na którym kapłan położy Komunię św. Poczekajmy chwilę, aby Komunia św. rozpłynęła się i dopiero wtedy Ją połkniemy (spożyjemy). Po przyjęciu Komunii św. pamiętajmy o tym, że Jezus jest już w nas. Myślmy o Nim, uwielbiajmy Go w sobie, choćby tak: „Jezu, kocham Cię; uwielbiam Cię; wierzę w Ciebie; ufam Tobie; zapraszam Cię, do swojego życia, itd.” Można też uwielbiać Jezusa w ciszy, której będzie towarzyszyć głęboka świadomość, że Jezus jest we mnie. Św. Franciszek, pastuszek z Fatimy, po przyjęciu Komunii św. mówił ze wzruszeniem: „Czuję, że Bóg jest we mnie.” Następnie, kiedy już wszyscy przyjmą Eucharystię, aktywnie włączamy się we wspólne dziękczynienie po Komunii.
Następnie kapłan bierze patenę lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii i każdemu ukazuje hostię, mówiąc:
Ciało Chrystusa.
Przystępujący do Komunii odpowiada:
W. Amen.
W ten sam sposób postępuje diakon, jeżeli rozdaje Komunię świętą. Jeżeli są wierni, którzy mają otrzymać Komunię pod obiema postaciami, zachowuje się obrzęd opisany w Ogólnym wprowadzeniu.
Gdy kapłan przyjmuje Ciało Pańskie, rozpoczyna się śpiew na Komunię.
Śpiew na Komunię: Pan Jezus już się zbliża.
Już przyszedł Jezus ukochany. Jezu, ufam Tobie.
Jeżeli się nie śpiewa podczas Komunii, wierni albo lektor recytują antyfonę podaną w mszale. Jeżeli tego nie czynią, antyfonę odczytuje kapłan po przyjęciu Komunii, a przed rozdzieleniem jej wiernym. Może to zrobić także po udzieleniu Komunii wiernym.
Po ukończeniu rozdawania Komunii kapłan, diakon lub akolita oczyszcza patenę nad kielichem i sam kielich. Podczas oczyszczania pateny i kielicha mówi on cicho:
Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, ✻ co spożyliśmy ustami, ✻ i dar otrzymany w doczesności ✻ niech się stanie dla nas ✻ lekarstwem na życie wieczne.
Oczyszczone naczynia eucharystyczne ministrant zanosi na stół. Jeżeli naczyń jest wiele, można je zostawić na korporale na ołtarzu lub na stole i dokonać puryfikacji po Mszy. Potem kapłan może wrócić na miejsce przewodniczenia. Zależnie od okoliczności można zachować przez jakiś czas święte milczenie albo śpiewać psalm lub pieśń pochwalną na dziękczynienie po przyjęciu Komunii św.
▲ do góry
5a. Dziękczynienie po Komunii
Do ambonki podchodzą dzieci i wypowiadają słowa dziękczynienia po przyjętej Komunii.
Wiersz recytują: ________________________________________________________________________________
1 Przyszedłeś do mnie mój dobry Panie,
Jakże Ci nie dziękować?
I to radosne z Tobą spotkanie
w mym sercu nie zachować.
2 Jezu mój dobry, Boże i Panie,
coś Królem nieba i ziemi,
niech to dzisiejsze nasze spotkanie
Serce me całkiem przemieni.
3 Błogosław nam Jezu, daj łask swych dużo
Rodzicom, Siostrom i Braciom.
A serca nasze co Cię przyjęły
miłością szczerą zapłacą.
Dzieci śpiewają: Jezus jest tu.
Po dziękczynieniu kapłan, stojąc na miejscu przewodniczenia albo przy ołtarzu, mówi:
Módlmy się.
Jeżeli poprzednio nie było milczenia, wszyscy razem z kapłanem modlą się przez jakiś czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę po Komunii; po jej ukończeniu lud odpowiada:
W. Amen.
▲ do góry
6. Obrzędy zakończenia
6a. Podziękowania
Do ambonki podchodzą dzieci i wypowiadają słowa podziękowania.
W tym czasie rodzice przekazują dzieciom kwiaty, które po słowach podziękowania wręczą ustalonym osobom.
Dziękują: ________________________________________________________________________________
Propozycja podziękowania:
Chłopiec:
Kochani rodzice, drodzy chrzestni, liturgiczna służbo ołtarza z kapłanem na czele i wszyscy tu obecni!
W tym pięknym dla nas dniu, dzieląc się z wami naszą radością, składamy od ołtarza nasze podziękowania:
Dziewczynka:
Dziś prawdziwie Bóg zamieszkał w nas. Jezus żywy jest w naszych sercach! W tajemnicy konsekrowanego chleba i wina objawił miłość swą. Dziękujemy Ci, Ojcze nasz, za ten wielki dar. Tobie niech będzie chwała na wieki.
Chłopiec:
Kochani Rodzice i chrzestni!
Po Bogu to wam wszystko zawdzięczamy. Dziękujemy wam za to co uczyniliście, abyśmy jak najgodniej i jak najpiękniej przyjęli Jezusa w Komunii Świętej do naszych serc. Chcemy zawsze razem z wami przeżywać życie z Bogiem i umacniać naszą wiarę waszą wiarą. I cieszyć się waszą modlitwą za nas.
Dziewczynka:
Nasz kościół parafialny to miejsce niezwykłe, bo tu w tabernakulum jest Bóg, który zawsze czeka na nas, aby nas hojnie obdarzyć swoimi łaskami.
Dziękujemy wszystkim kapłanom, którzy nas do Niego prowadzą. Dziękujemy panu organiście, panu kościelnemu, ministrantom i wszystkim, którzy dbają o to święte miejsce, aby zawsze było czyste i piękne, a liturgia uroczysta.
Chłopiec:
W tym świętym miejscu pragniemy podziękować naszym katechetom, którzy cały rok trudzili się, aby nas przybliżyć do Jezusa. Z serca dziękujemy Wam!
Szczególnie piękne podziękowanie składamy wszystkim nauczycielom i wychowawcom. Dziękujemy wam za waszą pracę pedagogiczną i szczególne zatroskanie o nas.
Dziewczynka:
Naszą wdzięczność wyrażamy wszystkim, dzięki którym ten dzień stał się dla nas piękniejszy od wszystkich innych.
Chłopiec i dziewczynka:
Wszystkim Bóg zapłać!
Teraz dzieci podchodzą do ustalonych osób i wręczają im kwiaty.
Jeżeli trzeba, można jeszcze podać ludowi krótkie ogłoszenia.
Następnie kapłan zwrócony do ludu, rozkładając ręce, mówi:
Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
Kapłan błogosławi lud, mówiąc:
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, ✻ Ojciec i Syn, ✢ i Duch Święty.
W. Amen.
W niektórych dniach i okolicznościach tę formułę błogosławieństwa poprzedza zgodnie z przepisami inna, uroczysta formuła błogosławieństwa albo modlitwa nad ludem.
Potem diakon albo sam kapłan ze złożonymi rękami, zwrócony do ludu, mówi:
Idźcie w pokoju Chrystusa.
W. Bogu niech będą dzięki.
Kapłan na znak czci całuje ołtarz jak na początku Mszy i razem z ministrantami, przyklęka przed tabernakulum z Najświętszym Sakramentem, składa należny ukłon i odchodzi do zakrystii.
Pieśń na wyjście: Chwalcie łąki umajone.
▲ do góry
7. Po Mszy św.
7a. Błogosławieństwo pokarmów
Po Mszy św. przed ołtarzem kapłan poświęca przyniesiony przez rodziców chleb i winogron.
Pamiętajmy, że Pan Jezus użył tego podstawowego pokarmu, aby w nim pozostać z nami; jest to najprostszy chleb i wino zrobione z winogronu.
P. Wszechmogący Boże, pobłogosław nas i ten ✢ biały chleb oraz winogrona, owoce ziemi i ludzkiej pracy, którymi będziemy dzielić się podczas wspólnego posiłku.
Ty sam nauczyłeś nas tego, aby w znaku przełamania się chlebem dzielić się z innymi - a zwłaszcza potrzebującymi - miłością, życzliwością i pokojem.
Obdarz więc nas wszystkich Twoim pokojem, abyśmy sławili ojcowską Twą dobroć, przez Chrystusa Pana naszego.
W. Amen.
Ministrant z kropidłem i wodą święconą podchodzi do kapłana, który kropi pobłogosławiony chleb i winogron. Następnie kapłan rozdaje dzieciom poświęcony chleb oraz winogrona i zaprasza na Biały Tydzień.
Teraz można zrobić pamiątkowe zdjęcia z I Komunii św.
▲ do góry
7b. Przyjęcie pierwszokomunijne
Propozycja wspólnej modlitwy:
Wspólny posiłek (przyjęcie pierwszokomunijne) po zakończonych uroczystościach w kościele rozpoczynamy modlitwą w intencji dziecka, które przyjęło Pierwszą Komunię Świętą, całej rodziny i obecnych gości. Pamiętajmy, że Jezus przyjęty w Komunii jest w nas i wśród nas. Uczcijmy Go w rodzinie jak najpiękniej, przez okazywanie sobie wzajemnej miłości, życzliwości, szacunku, wyrozumiałości, dobroci. W tym czasie nie poruszajmy żadnych złych tematów, ale tylko te które będą przybliżały nas do Jezusa i Jego Królestwa.
Modlitwę prowadzą rodzice. W odpowiednim miejscu, przed gośćmi, stoją obok siebie, a między nimi dziecko pierwszokomunijne (w lewej ręce trzyma białą szatę, w prawej świecę chrzcielną). Matka trzyma na tacy poświęcony w kościele chleb.
Ojciec, głowa rodziny, rozpoczyna modlitwę:
P. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
W. Amen.
Teraz ojciec zapala świecę chrzcielną, bierze ją od dziecka, podnosi do góry i głośno mówi:
P. Światło Chrystusa.
Przed modlitwą trzeba delikatnie pouczyć gości, co mają odpowiedzieć po słowach „Światło Chrystusa”. Wszyscy odpowiadają:
W. Bogu, niech będą dzięki.
Ojciec oddaje zapaloną świecę chrzcielną dziecku i robi wprowadzenie do modlitwy, np. takie:
P. Droga Rodzino i wszyscy Goście!
Dzisiaj nasze dziecko N. przyjęło po raz pierwszy Jezusa w Komunii św. Na nowo zapaliło się światło Jezusa Chrystusa w jego duszy i w całej naszej rodzinie. Wdzięczni za ten dar, razem z Wami, chcemy w tej modlitwie podziękować Bogu i prosić Go o błogosławieństwo dla naszego dziecka, rodziny i nas wszystkich tu obecnych.
Teraz wszyscy odmawiają modlitwę:
W. Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…, Chwała Ojcu…
Ojciec odmawia modlitwę nad przygotowanym posiłkiem:
P. Pobłogosław, Panie Boże, nas, pobłogosław ten posiłek i naucz nas dzielić się chlebem i radością ze wszystkimi. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
Gasimy świecę chrzcielną (wcześniej od jej płomienia można zapalić świece na stole) i wraz białą szatą kładziemy je w godnym miejscu. Matka przekazuje dziecku tacę z poświęconym chlebem i razem z mężem stają przy nim.
Ojciec zwraca się do gości:
P. Rozpocznijmy nasz posiłek od poświęconego chleba i bądźmy wszyscy dla siebie dobrzy, jak dobry jest chleb.
Teraz dziecko z rodzicami podchodzą do gości, albo goście podchodzą do nich i częstują ich poświęconym chlebem. Rozpoczyna się wspólny posiłek – przyjęcie pierwszokomunijne.
Drodzy rodzice, pamiętajcie też, aby po zakończonym przyjęciu, wszystkich gości jak najpiękniej pożegnać dziękując za ich obecność i modlitwę oraz obdarować jakimś symbolicznym upominkiem.
▲ do góry
Opracowanie: ks. Wiesław Podlodowski, marzec 2021 r.
Śpiewnik
Aktualizacja: 09.05.2022 r.
Piersza Komunia Święta
Spis treści:
1. Bądź pozdrowiony, Jezu
2. Bóg dobry jest
3. Bóg jest miłością
4. Chwalcie łąki umajone
5. Chwalę Ciebie Panie
6. Czy wy wiecie
7. Dziękuję Wam
8. Idzie mój Pan
9. Jezu, ufam Tobie
10. Jezus jest tu
11. Już przyszedł Jezus ukochany
12. Niech będzie chwała
13. O Panie, Ty nam dajesz
14. Ofiaruję Tobie
15. Oto jest dzień
16. Pan Jezus już się zbliża
17. Alleluja - piosenka dla rodziców
18. Pod Twą obronę
19. Przepraszam Cię Boże
20. Sercem kocham Jezusa
21. Uroczysty dzień Komunii
22. Wy jesteście na ziemi
23. Wszystko Tobie
24. Wznoszę ręce me wzwyż
25. Zobaczcie, jak wielką miłość
Śpiewajmy Panu, bo jest dobry
Bądź pozdrowiony, Jezu
Posłuchaj na youtube
1. Bądź pozdrowiony, Jezu, Ty zaprosiłeś nas, ❊ cieszymy się, że z Tobą spotkania nadszedł czas.
Ref. Ty kochasz dzieci i my kochamy Cię, ❊ Tyś za nas, przecież, poświęcił życie swe.
2. Dopuście do mnie dzieci, nie zabraniajcie im, ❊ tak powiedziałeś Jezu, dwunastu uczniom swym. Ref.
3. Sam byłeś kiedyś dzieckiem, dziecięce troski znasz ❊ i cieszysz się wraz z nami, boś Ty Przyjaciel nasz. Ref.
▲ do góry
Bóg dobry jest
1. Bóg dobry jest, ❊ Bóg dobry jest, ❊ Bóg dobry jest, ❊ dobry dla mnie jest.
2. Bóg kocha mnie, (3x) ❊ dobry dla mnie jest.
3. Bóg światłem mym, (3x) ❊ dobry dla mnie jest.
4. Bóg żyje w nas, (3x) ❊ dobry dla nas jest.
▲ do góry
Bóg jest miłością
1. Bóg jest miłością, zbawieniem darzy, ❊ i kocha także mnie, dziecię swe.
Ref. Więc śpiewaj duszo ma: ❊ Bóg jest miłością, ❊ Bóg jest miłością, miłuje mnie.
2. Jezusa posłał, wiernego Zbawcę, ❊ aby do nieba prowadził mnie. Ref. Więc śpiewaj duszo ma...
3. I dał nam Matkę Swojego Syna, ❊ aby od złego chroniła nas. Ref. Więc śpiewaj duszo ma...
4. Kochany Jezu, Ty łzy ocierasz, ❊ gdy serce boli, utulisz mnie. Ref. Więc śpiewaj duszo ma...
5. Cóż oddam Panu za wszystkie dary, ❊ którymi co dzień obdarza mnie? Ref. Więc śpiewaj duszo ma...
6. Chcę Ciebie kochać miłością wielką, ❊ tak długo, póki tu będę żyć. Ref. Więc śpiewaj duszo ma...
▲ do góry
Chwalcie łąki umajone
1. Chwalcie łąki umajone, ❊ góry, doliny zielone. ❊ Chwalcie, cieniste gaiki, ❊ źródła i kręte strumyki!
2. Co igra z morza falami, ❊ w powietrzu buja skrzydłami. ❊ Chwalcie z nami Panią świata, ❊ Jej dłoń nasza wieniec splata.
3. Ona, dzieł Boskich korona, ❊ nad Anioły wywyższona. ❊ Choć jest Panią nieba, ziemi, ❊ nie gardzi dary naszymi.
4. Wdzięcznym strumyki mruczeniem, ❊ ptaszęta słodkim kwileniem, ❊ i co czuje, i co żyje, ❊ niech z nami sławi Maryję!
▲ do góry
Chwalę Ciebie Panie
Chwalę Ciebie, Panie i uwielbiam. ❊ Wznoszę w górę swoje ręce ❊ uwielbiając Imię Twe. (2x)
Bo wielkiś Ty, wielkie dzieła czynisz dziś, ❊ nie dorówna Tobie nikt, nie dorówna Tobie nikt. (2x)
▲ do góry
Czy wy wiecie
Czy wy wiecie, że jesteście świątynią? (3x)
Świątynią, w której mieszka Święty Duch.
Pełni mocy, wdzięczności i chwały, (3x)
Świątynią, w której mieszka Święty Duch.
▲ do góry
Dziękuję Wam
Posłuchaj na youtube
Mamo, słyszę jak bije serce,
Tato, widzę słoneczny świat.
Mamo, Tato, jak to dobrze że jestem,
Dziękuję wam!
Ref. Dziękuję wam za radość, ❊ za miłość, za ciepło rąk! ❊ Dziękuję wam! ❊ Daliście mi serce to życia znak. ❊ Za dom, do którego się tęskni, ❊ w którym tak dobrze być. ❊ Dziękuję Wam! Dziękuję wam, ❊ że pozwoliliście mi żyć.
1. Za radość z mych narodzin, ❊ i do snu kołysanie. ❊ Za trwanie w czas choroby ❊ i płaczu utulanie. ❊ To Wyście pomagali ❊ mi stawiać pierwsze kroki, ❊ z upadków podnosili, ❊ chronili jak swój skarb. Ref.
2. Za wasze dobre oczy, ❊ biegnące za mną wszędzie. ❊ Za troski i kłopoty, ❊ i myśl co zemną będzie. ❊ To z Wami po raz pierwszy, ❊ klękałem do pacierza. ❊ To wyście mnie uczyli, ❊ jak wierzyć, kochać, żyć. Ref.
▲ do góry
Idzie mój Pan
Idzie mój Pan, idzie mój Pan. ❊ On teraz biegnie, by spotkać mnie. ❊ Mija góry, łąki lasy, ❊ by Komunii stał się cud. ❊ On chce Chlebem nas nakarmić, ❊ by nasycić życia głód.
▲ do góry
Jezu, ufam Tobie
1. Jezu, ufam Tobie. (3x)
2. Jezu, kocham Ciebie. (3x)
3. Jezu, wielbię Ciebie. (3x)
4. Jezu, zostań z nami. (3x)
▲ do góry
Jezus jest tu
1. Jezus jest tu, Jezus jest tu! ❊ O, wznieśmy ręce, wielbiąc Jego Imię! ❊ Jezus jest tu!
2. Pan jest wśród nas…
3. On żyje w nas…
4. On kocha nas…
▲ do góry
Już przyszedł Jezus ukochany
1. Już przyszedł Jezus ukochany, by leczyć wszystkie nasze rany. ❊ Pan ziemi i jasnego nieba, ❊ w postaci przyszedł wina, chleba.
Ref. O Jezu, Ty się łączysz z nami, ❊ więc serca nasze Ci składamy, ❊ Twa miłość zawieść nas nie może, ❊ Błogosław nam, Boże!
2. Pan prosi, stół nakryty czeka. ❊ Bóg zniża się aż do człowieka. ❊ Najmilsza uczta rozpoczęta, ❊ przedziwna Jego dobroć święta. Ref.
3. Porzućmy grzech, co duszę plami, ❊ by Jezus mógł się cieszyć z nami. ❊ Nam oddał własną Krew i Ciało, ❊ i szatę łaski śnieżnobiałą. Ref.
▲ do góry
Niech będzie chwała
Niech będzie chwała i cześć, i uwielbienie, ❊ chwała i cześć Jezusowi! ❊ Chwała, niech będzie chwała! ❊ Tak, Jemu chwała i cześć.
▲ do góry
O Panie, Ty nam dajesz
1. O Panie, Ty nam dajesz Ciało Swe i Krew, (2x) ❊ do Ciebie więc idziemy wciąż radosną nucąc pieśń:
Ref. Ty jesteś Bogiem wiernym na wieczny czas!
2. Przez dar Twojego Chleba, dobry Boże nasz (2x) ❊ rodzinę bratnią czynisz z nas, miłować uczysz nas.
Ref. Ty jesteś...
2. To Twoje miłowanie dało wolność nam. (2x) ❊ Chwalimy święte Imię Twoje, jak uczyłeś nas.
Ref. Ty jesteś...
4. Tyś nam ukazał drogę, wyznaczyłeś szlak, (2x) ❊ Idziemy więc, by radość nieść tam, gdzie jej światu brak.
Ref. Ty jesteś...
▲ do góry
Ofiaruję Tobie
1. Ofiaruję Tobie, Panie mój, ❊ całe życie me, ❊ cały jestem Twój ❊ aż na wieki. ❊ Oto moje serce, przecież wiesz, ❊ Tyś miłością mą jedyną jest.
2. Ty w ofierze swojej Panie mój ❊ cały dajesz się, ❊ cały jesteś mój ❊ aż na wieki. ❊ Oto moje serce, przecież wiesz, ❊ Tyś miłością mą jedyną jest.
3. Tyś w ofierze Siebie Panie dał, ❊ bym zbawiony był, ❊ ukochałeś mnie ❊ aż na wieki. ❊ Każdą chwilę Tobie oddać chcę, ❊ Tyś miłością mą jedyną jest.
▲ do góry
Oto jest dzień
Oto jest dzień, ❊ oto jest dzień, ❊ który dał nam Pan, ❊ który dał nam Pan. ❊ Weselmy się, ❊ weselmy się ❊ i radujmy się nim, ❊ i radujmy się nim! ❊ Oto jest dzień, który dał nam Pan, ❊ Weselmy się i radujmy się nim! ❊ Oto jest dzień, ❊ oto jest dzień, ❊ który dał nam Pan!
▲ do góry
Pan Jezus już się zbliża
1. Pan Jezus już się zbliża, już puka do mych drzwi. ❊ Pobiegnę Go przywitać, z radości serce drży.
Ref. O szczęście niepojęte, Bóg sam odwiedza mnie, ❊ o Jezu, wspomóż łaską, bym godnie przyjął Cię.
2. Nie jestem godzien, Panie, byś w sercu moim był. ❊ Tyś Królem wszego świata, a jam jest marny pył. Ref.
3. Gdy wspomnę na me grzechy, to z żalu płyną łzy, ❊ bom serce Twoje zranił, o Jezu, odpuść mi. Ref.
▲ do góry
Alleluja - piosenka dla rodziców
Posłuchaj na youtube: wersja 1 albo wersja 2
Komu po Bogu najbardziej dziękować dziś mamy?
Wiemy to dobrze - Rodzicom kochanym!
1. Mamusiu kiedyś cud się stał. ❊ Bóg w Twoje ręce życie dał. ❊ Pod twoim sercem moje bić zaczęło. ❊ Że kochasz mnie od pierwszych chwil, ❊ że kochasz tak jak nigdy nikt, ❊ dziękując chcę zaśpiewać: ❊ Alleluja, Alleluja (5x)
2. Ty czuwasz tato nad mym snem ❊ i wstajesz za nim wstaje dzień, ❊ a ja spokojnie śpię, bo jesteś blisko. ❊ Za chleb codzienny i za moc ❊ i za spokojny dzień i noc ❊ dziękując chcę zaśpiewać: ❊ Alleluja, Alleluja (5x)
3. Dobry Boże, pełen chwał, ❊ żeś mi takich rodziców dał, ❊ modlitwę dziękczynienia Ci przynoszę. ❊ Za oczu mojej mamy czar ❊ i za tatusia serca żar ❊ dziękując chcę zaśpiewać: ❊ Alleluja, Alleluja (5x)
▲ do góry
Pod Twą obronę
1. Pod Twą obronę Ojcze na niebie, ❊ grono Twych dzieci swój powierza los. Ref. Ty nam błogosław, ratuj w potrzebie ❊ i broń od zguby, gdy zagraża cios.
2. Czy toń spokojna, czy huczą fale, ❊ gdy Ty Twe dzieci w swej opiece masz. Ref. Wznosimy modły dziś ku Twej chwale, ❊ boś Ty nam tarczą, Boże Ojcze nasz.
▲ do góry
Przepraszam Cię Boże
Przepraszam Cię Boże, skrzywdzony w człowieku. ❊ Przepraszam dziś wszystkich was. ❊ Żałuję za wszystko, to moja wina jest. (3x)
▲ do góry
Sercem kocham Jezusa
Ref. Sercem kocham Jezusa, ❊ sercem kocham Jezusa. ❊ Zawsze będę Go kochał, ❊ On pierwszy ukochał mnie.
1. Jest jedno Imię drogie mi, ❊ Najdroższe w świecie tym. ❊ Muzyką słodką to Imię brzmi, ❊ wpisane w sercu mym. Ref.
2. Miłości dzieje głosi mi, ❊ miłości aż po krzyż. ❊ Osładza wszystkie moje dni, ❊ do nieba wiedzie wzwyż. Ref.
3. To Jezus, mój Zbawiciel, Pan, ❊ to o Nim śpiewać chcę. ❊ On nam zbawienie wszystkim da, ❊ miłuje także mnie. Ref.
▲ do góry
Uroczysty dzień Komunii
Posłuchaj na youtube: wersja 1 albo wersja 2
1. Tak czekałem na te chwile, ❊ by usłyszeć głos Twój Panie. ❊ W sercu mym radości tyle, ❊ miłość Twa przepełnia mnie. ❊ Oto nastał dzień wspaniały, ❊ pełen światła i radości, ❊ stoję z dłońmi złożonymi, ❊ Ciebie tylko wielbić chcę.
Ref. Uroczysty dzień Komunii ❊ jest największą mą radością. ❊ Jezus żywy w moim sercu, ❊ dziś objawił miłość swą.
2. Z Tobą pragnę się spotykać, ❊ to dziecięce me pragnienie. ❊ Na Twe przyjście będę czekać, ❊ nie opuszczę Ciebie, nie. ❊ Doczekałem wielkiej chwili, ❊ której nigdy nie zapomnę. ❊ Przecież wiem, że to w Komunii, ❊ tu zbawienie znajdę swe. Ref.
3. Proszę Jezu mój kochany, ❊ otwórz serce me na wieki. ❊ Ja Twe czyste serce kocham, ❊ nie opuszczę Ciebie, nie. ❊ Doczekałem wielkiej chwili, ❊ której nigdy nie zapomnę. ❊ Serce czyste po Komunii, ❊ która w moim sercu jest. Ref.
▲ do góry
Wy jesteście na ziemi
1. Wy jesteście na ziemi światłem mym, ❊ (2x) aby ludzie widzieli dobre czyny w was ❊ i chwalili Ojca, który w niebie jest. (2x)
2. My jesteśmy na ziemi światłem Twym, ❊ (2x) aby ludzie widzieli dobre czyny w nas ❊ i chwalili Ojca, który w niebie jest. (2x)
3. My jesteśmy na ziemi głosem Twym,…
4. My jesteśmy na ziemi solą Twą,…
5. Matko, pomóż na ziemi światłem być,…
▲ do góry
Wszystko Tobie
1. Wszystko Tobie oddać pragnę ❊ i dla Ciebie tylko żyć. ❊ Chcę Cię, Jezu, kochać wiernie, ❊ dzieckiem Twoim zawsze być.
Ref. Serce moje weź, ❊ niech Twą śpiewa cześć, ❊ serce moje, duszę moją, Panie Jezu, weź!
2. Wszystko Tobie oddać pragnę ❊ od najmłodszych moich lat! ❊ Pomóż, Jezu, by mnie nie zwiódł ❊ pokusami swymi świat!
Ref. Serce moje weź…
▲ do góry
Wznoszę ręce me wzwyż
Wznoszę ręce me wzwyż, z moich ust chwała brzmi. ❊
Z sercem pełnym wdzięczności błogosławić Cię chcę. ❊ Błogosławić Cię chcę, błogosławić Cię chcę. ❊
Z sercem pełnym wdzięczności błogosławić Cię chcę.
▲ do góry
Zobaczcie, jak wielką miłość
Zobaczcie, jak wielką miłość Ojciec ofiarował nam! ❊ Zobaczcie, jak wielką miłość Ojciec ofiarował nam, ❊
byśmy dziećmi Boga mogli być! ❊
Byśmy dziećmi Boga mogli być!
▲ do góry
Opracowanie: ks. Wiesław Podlodowski, 09 maja 2022 r.
